Collectieve versus individuele beroepsverdediging
De werkomgeving van een zorgverstrekker wordt steeds complexer en vijandiger…
Daar waar ooit de Orde van Geneesheren en haar paternalistische rechtspleging vrees inboezemde, neemt thans het RIZIV – meer bepaald haar Dienst voor Geneeskundige controle (DGEC) met haar onheilspellende reputatie – de centrale plaats in tussen de gevaren die elke geneesheer en elke tandarts bedreigen : de administratieve geldboetes hebben de professionele vernedering opgevolgd!
De neurologen en de tandartsen* kunnen erover meespreken, zij die zopas onder monitoring werden geplaatst wegens een te hoge graad aan voorschriften, geëvokeerde potentialen of herhaalde aanrekening ! En de financiële gevolgen kunnen rampzalig zijn, vermits de GVU wet het RIZIV toelaat om de integraliteit van haar tussenkomst te recupereren.
Wat hieromtrent dient te worden beklemtoond, is de diepe illusie die sommigen koesteren over de bescherming die ze mogen verwachten van hun syndicaat : een dergelijke representatieve beroepsvereniging houdt zich bezig met de collectieve beroepsverdediging en niet met individuele verdediging.
Inderdaad, in tegenstelling tot een wijdverspreid geloof, werken de geneeskundige of tandheelkundige syndicaten niet naar het model van klassieke syndicaten voor werknemers zoals het ABVV of het ACV, die een « boosaardige » chef voor de rechtbank dagen in geval van ontslag : behalve in zeer uitzonderlijke** gevallen, zal geen enkel geneeskundig of tandheelkundig syndicaat een zorgverstrekker verdedigen die het onderwerp uitmaakt van een onderzoek – en vooral niet van een RIZIV procedure.
Hoezo ?
De reden ligt voor de hand : de verstrekker die door de DGEC lastig wordt gevallen is noodzakelijkerwijs verdacht van te hebben willen knoeien met het systeem dat op punt gesteld werd… door de syndicaten zelf of met hun goedkeuring : het zijn trouwens syndicalisten die zetelen in de administratieve rechtscolleges gelast met het berechten van hun collega’s – Kamers van eerste aanleg (KEA) en van beroep (KB) van het RIZIV – en het zijn nog steeds syndicalisten die zetelen in de Profielencommissies en bij het Comité van de DGEC !
Anders gezegd, als u zich toevertrouwt aan een vriendelijke syndicalist – van wie u gelooft dat hij u zal verdedigen tegen het almachtige RIZIV – praat u misschien… tegen uw toekomstige rechter !
Sommigen hebben die bittere ervaring gemaakt, vooral in de tandheelkunde waar een alomtegenwoordig personage woedt*** : hij is alles, hij doet alles… in zijn syndicaat, op het RIZIV, in de media, bij de rechtscolleges van het DGEC…
Gezien het syndicaat geen lid wenst te verliezen noch een lidgeldbijdrage, zal ze, de door het RIZIV vervolgde zorgverstrekker, naar een advocaat oriënteren die over geen enkele ervaring als clinicus*** beschikt, maar die zich over hem zal « ontfermen » – op kosten van de zorgverstrekker zelf – tot en met zijn veroordeling : we bevinden ons eigenlijk in de symboliek : wat telt is dat de zorgverstrekker de indruk heeft ondersteund te zijn door zijn syndicaat en verdedigd te worden door zijn advocaat.
In werkelijkheid, werd de geneesheer of de tandarts in kwestie simpelweg in de vergeetput gedropt… bijna steeds bij dezelfde advocaat, tot op de dag dat de vertegenwoordiger van zijn syndicaat, zetelend bij de KEA hem zal veroordelen.
Dit systeem functioneert sinds mensenheugenis, tot de grootste tevredenheid van alle betroffen partijen : het syndicaat heeft zijn lid goed geholpen, RIZIV heeft zijn geld terug… en de zorgverstrekker heeft genoten van de hulp van een fantastische advocaat, die hem toelaat de DGEC te verwensen – die voor de rest niets begrepen heeft van zijn verdediging !
Samenvatting :
In principe beperken de geneeskundige en tandheelkundige syndicaten zich tot de collectieve beroepsverdediging van geneesheren of tandartsen, deze actie neemt hoofdzakelijk plaats in de médico-mut of in de dento, en ze smukken deze collectieve beroepsverdediging op met enkele voordelen, of inlichtingen ter attentie van hun betalende leden (verzekeringen, nieuwsbrieven, gele bladzijden, enz.).
Echter, elke assimilatie van deze verenigingen met syndicaten van werknemers zou vergeefs zijn vanuit het oogpunt van individuele verdediging : de zorgverstrekker wordt simpelweg op eigen kosten naar een advocaat georiënteerd – bijna altijd dezelfde – en zal veroordeeld worden door de rechtscolleges van het RIZIV, waar de vertegenwoordigers van dezelfde representatieve beroepsvertegenwoordiging in zetelen…
______________
* Tandartsen worden op dit ogenblik bijzonder geviseerd : onderzoek over de pano’s, NCTZ, NIC, plaatsing onder monitoring wegens overmatige graad aan herhaalde aanrekening, vraag om controle à posteriori betreffende de intrabuccale rx’n…
** Het enige recent geval waar een syndicaat zich gemobiliseerd heeft in het kader van individuele verdediging van een zorgverstrekker was in de zaak MASSAUX, naar de naam van de huisarts die in 2005 gecontroleerd werd door de DGEC voor onjuist voorschrijfgedrag van Spiriva® (en die trouwens niet eens gesyndiceerd was op het ogenblik van de feiten) : het mag gezegd worden dat de Waalse huisartsen zich danig druk hebben moeten maken, eer ABSyM-BVAS zich in gang zette…
*** Dit intelligent en hoogstwaarschijnlijk oprecht persoon in zijn benadering, lijkt helemaal uit het oog verloren te hebben dat een rechter terughoudendheid aan de dag moet brengen, en vooral dat een jurisdictionele rol zich niet mag vermengen met een syndicale actie.
**** Dit is geen kritiek : geneeskunde leert men niet in boeken ; we hebben maar zeer zelden een advocaat ten gronde een PJ zien betwisten, of een synthesenota, enz., hetgeen medische kennis zou impliceren ; het vaakst genoegt de advocaat zich met het herhalen van enkele grote principes, zoals het overschrijden van de redelijke termijn, de goede wil, de eenheid van opzet, enz. – allemaal onwerkbare middelen voor administratieve rechtscolleges die samengesteld zijn uit geneesheren en tandartsen – en te pleiten over de strafmaat.