Melktanden bij patiënten ouder dan 15 jaar : hoe attesteren ?

In geval van agenesie van een definitieve tand is er – bij gebrek aan groei ervan naar het oppervlakte – geen resorptie van de tandwortels van de melktand, die bijgevolg op zijn plaats blijft.

Indien de patiënt ouder is dan 15 jaar dient men theoretisch gezien de Nomenclatuur te gebruiken die bestemd is voor de melktanden, terwijl deze maar geldig is tot de voltooiing van het 15de levensjaar.

Om uit deze patstelling te geraken, dient men als volgt te attesteren :

a) kroonvulling : men vermeldt het tandnummer van de melktand en men attesteert de codes van de definitieve tanden, met maximaal een driekvlaksvulling (cfr melktand) ;

b) wortelkanaalvulling : men vermeldt het tandnummer van de melktand en men attesteert de codes van definitieve tanden, maar hier zonder beperking van het aantal wortelkanalen*.

De VI verwerpen inderdaad de codes voorbehouden voor melktanden als de patiënt ouder is dan 15 jaar.
________________
* Dit gezegd zijnde rijst er een interessante vraag  : voor de definitieve tanden moet men ten minste tot op 2mm van de wortelpunt (radiologische apex) vullen, terwijl voor de melktanden de regel is dat de wortelkanaalvulling minstens 1/3 van het kanaal moet bedragen !

En hoe zit het in geval van agenesie van een definitieve tand ?

Vanuit tandheelkundig oogpunt, indien de tand definitief is – ook als het om een melktand gaat -, moet men natuurlijk het wortelkanaal tot op het einde vullen, dwz tot aan de fysiologische apex.

Anderzijds, vanuit reglementair oogpunt, volstaat het om tot op 1/3 van het kanaal te vullen.