Sinds 2006…

Sinds 2006 lijkt het of de DGEC een dubbele inspanning van communicatie en « rendement » heeft vervuld : daar waar de eerste te maken krijgt met een rijzend verzet uit hoofde van de zorgverstrekkers, geeft de laatste aanleiding tot ernstige « vergrijpen » van de geneesheer-inspecteurs (en zelfs van de leidend ambtenaar, zie artikel « Veroordeling van een onschuldige… », artikel gepost op 20 juli 2008 in de sectie « News »).

Twijfelachtige processen-verbaal (een geneesheer-inspecteur van de DGEC maakt zelfs het voorwerp uit van een klacht bij een onderzoeksrechter voor valsheid in publieke geschriften !), afgeroffelde dossiers en de steeds vaker toegepaste – abusieve – techniek van extrapolatie tonen onweerlegbaar aan dat de DGEC zijn « rendement » niet kan verhogen zonder fundamenteel zijn werkmethodes en/of zijn bezetting te herzien.

We zien niet zelden dat dossiers bestaande uit een « populatie » van patiënten zogezegd « ad random » geselecteerd door de inspecteur van de DGEC geëxtrapoleerd worden op het geheel van het cliënteel (alsof we te maken hebben met klinische studie van geneesmiddelen).

In andere gevallen stuit de inspecteur van de DGEC de tweejaarlijkse verjaring middels twijfelachtige ingrepen (bijv. cumul van perfect toegelaten handelingen, die zelfs medisch wenselijk zijn, worden in de PV omschreven als zijnde zogezegde « inbreuken »…).

Niettemin, vermits de wet bijzondere bewijskracht toewijst aan de processen-verbaal van vaststelling van deze inspecteurs, is de bewijslast aldus omgekeerd, en de zorgverstrekker dient zijn onschuld aan te tonen… hetgeen natuurlijk de input van experts en veel werk vereist !