DGEC en tandheelkunde : het groot geheim

We zullen u een geheim toevertrouwen dat u aan niemand mag doorvertellen : de grote tandheelkundige centra met veel tandartsen – zelf geïmmigreerden* – die veel migranten verzorgen, hebben niets meer te vrezen van de DGEC…

Deze laatste heeft enkele jaren geleden inderdaad forfait gegeven, meer bepaald in 2007 : de taalproblemen, de afwezigheid van tandheelkundige vorming bij geneesheer-inspecteurs, het indrukwekkend aantal geattesteerde verstrekkingen, de tijdskloof tussen het uitvoeren van de verzorging en de verwerking** ervan bij de VI, de snelle rotatie van de buitenlandse tandartsen***, heeft de DGEC het handdoek doen werpen !

De DGEC slaagt er gewoon niet in om het helse ritme te volgen…

Deze zeer vertrouwelijke, maar niettemin bij de hogere echelons van het RIZIV officiële afhaking, heeft drie consequenties :

a) de controle van het handschrift van de patiënt vervangt de controle van de verzorging : door het handschrift van een zelfde patiënt GVVH per GVVH te vergelijken op de OIFNS**** verklaringen, is het mogelijk om fraude aan het licht te brengen ;

b) de maximale quota’s van OIFNS (5%) en RDB (75%) werden ingevoerd om de vloed van facturatie in RDB in te dammen of op zijn minst te kanaliseren ;

c) gezien de controles van de grote tandheelkundige centra opgegeven werden, heeft de DGEC zijn afgehaspelde controles van kleine tandartsen opgevoerd om zijn aanwezigheid in de sector te manifesteren ;

De economische crisis heeft punt b) van tafel geveegd : het geheel van de Belgische bevolking verarmt aanzienlijk, zo goed dat niemand meer over quota’s praat.

Handschriften onderzoeken in plaats van de verzorging – je moet er maar op komen ! – toont tot wat de DGEC of de DAC (de dienst voor administratieve controle, die de ziekenfondsen controleert die de GVVH met de bijhorende OIFNS controleert) herleid zijn.

Maar de meest gevaarlijke zijn deze afgehaspelde controles die het gemunt hebben op kleine geïsoleerde zorgverstrekkers : deze laatste maanden hebben wij de gelegenheid gehad om meerdere tandartsen te mogen verdedigen die het voorwerp uitmaakten van onderzoeken en PVvVaststellingen die men als « georganiseerde vergissingen » zou kunnen bestempelen.

Dit herinnert aan de buitensporige reactie van de politie als ze er niet in slaagt om een misdadiger te vatten : ze gaat dan over tot machtsvertoon, tot « show » die dient om de bevolking te sussen.

Derhalve arresteerde de politie onmiddellijk na de pijnlijke schandalen die België in 1996 op haar grondvesten hebben doen daveren op brutale wijze vreedzame fotografen met het motief dat zich een kind in hun zichtveld bevond.

Aldus behandelen wij op dit ogenblik een dossier van een respectabele gezinsmoeder die deeltijds praktijk voert in één der meest achtergestelde buurten van België en het voorwerp uitmaakt van een « machtsvertoon » van de DGEC die naar het belachelijke neigt.

Twee inspecteurs van de DGEC van Bergen zijn begonnen met het oproepen van tientallen patiënten – die helemaal niet verheugd waren om meerdere uren te moeten opofferen aan deze operatie***** – om ze te verhoren, met een intraorale camera onder diverse invalshoeken te fotograferen, het gelaat inbegrepen.

Nadien hebben ze zich aangeboden op de praktijk van de tandarts met een arsenaal bureauticamateriaal, en hebben haar op een laptop tientallen intraorale foto’s voorgelegd waarop een langdurige ondervraging volgde…

En dan niets meer !

Meer dan zeven lange maanden heeft het dossier liggen slapen, tot op de dag dat de tandarts een buitengewoon document ontving : een proces-verbaal van vaststelling met daarin… geen enkele materiële vaststelling !

Volledig voorbijgestreefd door de nieuwe tandheelkundige technieken – de discrete composieten voorop – hebben de inspecteurs verzaakt om de gewoonlijke « tandheelkundige vaststellingen » op te maken of naar de tientallen intraorale clichés te verwijzen die ze nochtans zelf genomen hadden…

Daarentegen, hebben ze stukken van zinnen van verklaringen van patiënten geëxtraheerd, en dat soms meer als een jaar na de verzorging, zoals bijv. « in het algemeen verzorgt mijn tandarts één tand per zittijd » of « mijn tand was gekleurd en zij heeft hem gebleekt » om alzo de verstrekking te verwerpen bij… 14 patiënten.

Als men de PVvVerhoor van de patiënt in zijn geheel leest ziet men goed dat deze toegeeft dat de tandarts « twee of drie tanden per zittijd » verzorgt heeft, of dat de « verkleurde » tand een recidiverende cariës vertoonde als gevolg van een percolerende vulling, en dat de zogezegde « bleking » bestond uit « slijpen », een « pasta » aanbrengen en met een « blauw licht » schijnen : kortom cariës verwijderen, en nadien de caviteit opvullen met fotopolymeriserende composiet.

Deze fantasie – want er dient aan herinnerd te worden dat de inspecteur geen enkele tandheelkundige vaststelling heeft gemaakt, gewoonweg omdat hij er niets van begrijpt – gaat zelfs zover dat verstrekkingen verworpen worden met de reden dat ze louter esthetisch bedoeld zijn, enkel omdat de patiënt verklaart dat de tandarts de composiet « op » de tand heeft aangebracht en niet « aan de binnenkant » ervan !

Als men weet dat er twee inspecteurs, het verhoor van tientallen patiënten, ontelbare foto’s en twaalf maanden onderzoek nodig waren – en dat allemaal op kosten van de belastingbetaler ! – om te komen tot een dergelijk armzalig resultaat bij een Belgische tandarts die halftijds werkt, begrijpt men dat de grote tandheelkundige centra inderdaad niets te vrezen hebben..
_______________
*het gaat vaak om inwijkelingen uit lidstaten van de Europese Unie die een gelijkwaardigheid van hun diploma bekomen hebben
** en dan nog… het RIZIV beschikt niet over alle gegevens met betrekking tot de prestaties van een zorgverstrekker : zij moet ze opvragen bij de zeven nationale Landsbonden, hetgeen verduidelijkt waarom een verboden cumul volkomen onopgemerkt zal blijven zolang dat de zorgverstrekker niet het voorwerp uitmaakt van een controle voor een andere reden
*** deze snelle personeelsrotatie verklaart dat in de realiteit de vreemde tandarts al teruggekeerd is naar zijn land van herkomst tegen de tijd dat de DGEC zijn onderzoek heeft afgerond
**** het handelt zich om een even slaapverwekkende als nutteloze tekst : « Ik verklaar op erewoord dat ik verkeer in een situatie waarin de reglementering de toepassing van de derdebetalersregeling mogelijk maakt. »
***** ze hadden trouwens geen enkele verplichting om zich erheen te begeven