De onontbeerlijke moralisering van tandheelkundige RDB
Wij hebben vaak partij gekozen voor de tandartsen, vermits dat conform is aan onze rol van verdediging, maar de recente gebeurtenissen in de provincie Luik, eerst was er de zaak Eric NISOL in 2009 en nu de gigantische fraude die gisteren 21 mei aan het licht gekomen is, tonen dat er zich volstrekt schaamteloze praktijken afspelen.
Wij situeren ons hier niet meer in de « overfacturatie » of in de « fouten op de interpretatie van de Nomenclatuur », maar in de doelbewuste organisatie van systemen bestaande uit praktisch uitsluitend fictieve facturatie, zowel op gebied van de tandarts als van de patiënt.
De aldus verkregen gelden door oplichting zijn in de grootteorde van meerde honderdduizenden euro’s per jaar en per « verstrekker ».
We vrezen dat deze regelrechte zwendel ten nadele van de ziekte en invaliditeitsverzekering steeds vaker zullen voorkomen en pleiten dus voor de verplichte afrekening via een Tarificatiedienst RDB.
De reden voor de opflakkering van deze grote fraudes is veelvoudig : eerst is er de mobiliteit van de tandartsen binnen de Europese Unie. Dankzij de automatische evenwaardigheid van diploma’s, kan een Spaanse, Griekse of Roemeense tandarts, of zelfs een Duitse of een Franse, enz., zich in een recordtempo in België vestigen.
Het spreekt voor zich dat in geval van « problemen » met het RIZIV*, deze tandarts even vlug België zal verlaten om de sociale zekerheid van een andere Lidstaat te gaan plunderen.
De tweede reden ligt in het gebruik van GVHH mod. F : op dit ogenblik, kan om het even wie** zich deze model F verschaffen – liefst kettingformulieren om sneller te kunnen frauderen – en er om het even welke tandarts en diens RIZIV nr. op afdrukken, vermits de erelonen natuurlijk aan het « brein » van de zaak zullen toekomen.
De GVHH mod. F moeten dus beveiligd worden.
Derde reden : de Dienst gelast met de controle van de realiteit van de verstrekkingen is overbelast en reageert pas met veel vertraging.
Tenslotte is er een factor die iedereen kent, maar die men soms geneigd is te vergeten : gezien de centrale plaats van het geld in het leven van vandaag, heeft zich bij sommigen een zekere vorm van verslaving ontwikkeld, een soort toxicomanie voor het geld.
De toevloed van onverdiend geld leidt tot zware uitgaven (auto’s, huizen, reizen), wat de fraudeur verplicht nog meer te « verdienen » om de kredieten te kunnen afbetalen : hij « fabriceert » dus steeds meer valse GVVH – en dus geld – om zijn levensstijl te handhaven.
Al komt de reactie van de autoriteiten laat blijft ze soms brutaal : als er communicatie is naar het Parket of naar het Arbeidsauditoraat dan kan men zich enkele weken later al aan huiszoekingen verwachten tijdens de vroege ochtenduren, met aanhouding en opsluiting van de verantwoordelijke(n).
In dat geval, lijkt de DGEC de bal door te spelen naar Justitie en wordt de schade niet door de administratieve rechtscolleges van het RIZIV gerecupereerd, maar via strafrechtelijke procedures, nadat de tandarts of de prothesist « gekraakt » werd in de gevangenis en overgegaan is tot het afleggen van bekentenissen.
De schade die deze grote fraudes toebrengen aan het geheel van de tandheelkundige sector en aan diens imago is natuurlijk enorm.
__________________
* of met de Belgische fiscus, RSVZ, enz.
** men hoeft zelfs geen tandartsdiploma te hebben, maar vermits men toch een beetje wegwijs moet zijn, blijken vaak de prothesisten deze verdachte praktijken te runnen…