U steunt toch ook het Sociaal Tandheelkundig Netwerk VIP
Vaak staan de woorden « sociale tandheelkunde » of « tandheelkundige derdebetalers » synoniem voor « verzorging van mindere kwaliteit » of zowaar « ontmenselijking ».
Natuurlijk is in sommige gevallen het centrum voor sociale tandheelkunde er de oorzaak van, maar vaak ligt het aan de patiënten zelf die verre van onberispelijk zijn : gemiste afspraken, openstaande rekeningen, niet afgehaalde prothesen… de lijst tekortkomingen uit hoofde van patiënten is lang.
Dit alles trekt de sociale tandheelkunde – of ten minste het imago ervan – danig naar beneden, om er een knoeiers-tandheelkunde van te maken – of men nu denkt aan de schandelijke praktijken van Nisol en Bisson -, bestemd voor ongelukkige werk- en daklozen, of aan de talrijke illegalen die in onze grootsteden overleven.
Echter, in 2012 meer als ooit tevoren, is de sociale tandheelkunde – spreek : diegene waar derdebetalers een belangrijk deel van uitmaakt – onontbeerlijk geworden voor de bevolking
We bevinden ons namelijk te midden van een financiële crisis : voor de patiënten, is dit het tijdperk – alweer dankzij de globalisering – van torenhoge huurprijzen en onbetaalbare energie ; maar dit is ook het tijdperk waarin de toepassing van derdebetalers opgelegd werd… aan gewone HA.
Kan een onderwijzeres met een netto inkomen van nauwelijks 1.200 euro per maand werkelijk erelonen bekostigen van 150 of 200 euro, terwijl haar huur alleen al – kosten niet meegerekend – om en bij de 500 euro per maand bedraagt ?
Natuurlijk niet… maar is ze dan noodgedwongen een « ellendige », met geen andere keus dan in de rij te staan aan het Hof van mirakels in zijn tandheelkundige variant ?
Wij hebben nooit de visie van het VVT gedeeld, deze Vlaamse organisatie die onophoudelijk gepoogd heeft om derdebetalers te herleiden tot een marginale rol en die zich trouwens zwaar heeft laten afstraffen tijdens de laatste tandheelkundige verkiezingen van juni 2011 : voor het VVT geldt « derdebetalers dat zijn de kansarmen, en de armen dat is Wallonië ».
Vanwaar het idee om de sociale tandheelkunde te rehabiliteren aan de hand van een kwaliteitslabel, een « win-win » die tandartsen en patiënten verenigt via wederzijdse autodiscipline.
« Sociaal Tandheelkundig Netwerk VIP » : ziehier een tegenstrijdige naam die boeit !
Hoe is het mogelijk om als een VIP behandeld te worden terwijl men zich naar een « sociaal » tandheelkundig centrum begeeft aan wiens deuren men zogezegd al zijn trots zou moeten opgeven, gezien het « ondermaats » karakter ervan.
Wij verwerpen deze vergelijking : het is perfect mogelijk om de sociale patiënt hetzelfde comfort te garanderen, hetzelfde eerbetoon, dezelfde verzorging, en dezelfde diensten te bieden waar de meer gegoede patiënten van genieten.
Het is een kwestie van organisatie en goede wil.
Maar het is ook, zoals hierboven reeds gezegd, een kwestie uit hoofde van de patiënt zelf, die aldus gelijke tred moet houden met de inspanningen die het centrum levert.
Is het zo moeilijk om zijn tandarts te verwittigen in geval van verhindering ? Is het teveel gevraagd om oprecht te zijn inzake verzorging met beperkte periodiciteit – want in het regime van derdebetalers, is het de tandarts die financieel gesanctioneerd zal worden ? Is het werkelijk onmogelijk om het remgeld te betalen ?
We spreken dan nog niet over de gevolgen van de leugens van « sociale » patiënten aan RIZIV inspecteurs : zie dienaangaande ons leerzaam News van 23 februari 2012 met de titel DGEC, leugens en Pro-Justitia
Het Tandheelkundig Sociaal Netwerk VIP zal dus zorgvuldig begeleid en beschermd zijn vanuit het oogpunt verdediging DGEC.
Als u fan bent van Facebook kan u de pagina van het Sociaal Tandheelkundig Netwerk VIP bezoeken, die de avant-garde is van de website die haar gewijd zal worden : u zal er tevens het « Handvest » van de verplichtingen beider partijen terugvinden en het beroep op arbitrage in geval van onenigheid.
U zal er tevens artikels lezen over de – zeer ernstige – gevolgen van absenteïsme, alsmede over andere sociale thema’s.
De filosofie van het Sociaal Tandheelkundig Netwerk VIP kan als volgt samengevat worden : de « sociale » patiënt die zich de moeite getroost om zijn tandarts te respecteren hoeft zich niet te « verlagen » in een sociaal tandheelkundig centrum : hij moet net andersom, als een echte VIP behandeld worden.