Zaak van de « P-waarden » : laatste memories voor de Raad van State
Dat België een surrealistisch land is wisten we al lang, maar dat het zo erg gesteld is… !
Op initiatief van Michel DEVRIESE van de Société de Médecine dentaire (SMD), heeft Laurette ONKELINX (aftredend minister…) een koninklijk besluit getekend in 2012 dat de inkomsten van tandartsen zou plafonneren – later ook die van de geneesheren – via een systeem van « P-waarden » naar het voorbeeld van de lager school.
Lees hierover ook de News :
Tandarts, Uw inkomen wordt voortaan geplafonneerd (18 mei 2012)
Revenu plafonné pour le dentiste, sous peine de contrôle (Le Soir van 19 mei 12 – 20 mei 2012)
KB van 17 januari 2013 (BS 31.01.2013) betreffende P-waarden in de tandheelkunde (18 maart 2013)
Tandheelkundige Nomenclatuur met de P-waarden (19 maart 2013)
Moet men schrik hebben van de P-waarden ? (19 maart 2013)
Le système des points P devant le Conseil d’Etat (2 april 2013)
Systeem van P-waarden : antwoord van de Belgische Staat (5 juli 2013)
De zaak van de P-waarden : het volledig administratief dossier (19 juli 2013)
Het RIZIV en de veertig fraudeurs… (19 juli 2013)
De zaak van de P-waarden : memorie van repliek aan de Raad van State (30 augustus 2013)
“Systeem van P-waarden” : Onkelinx weer teruggefloten door de Raad van State (21 mei 2014)
Systeem van P waarden : zelfs de Auditeur van de Raad van State begrijpt niet hoe de gasfabriek functioneert ! (2 juni 2014)
Sterk samengevat : de zorgverlener die gedurende een periode van minstens dertig opeenvolgende dagen het daggemiddelde van 200P overschreed, moest het overschot terugbetalen met daarbovenop een administratieve boete.
De keuze van de periode – zowel begindatum als duur – waren volledig vrij te bepalen door het RIZIV, wat alle zorgverleners in de grootst mogelijke onzekerheid bracht.
Door « opeenvolgende dagen » werden dagen bedoeld voor welke ten minste zes verstrekkingen in rekening gebracht werden aan de ZIV.
Probleem : de P waarden hebben geen eensluidende waarde, het was onmogelijk om de overmaatse punten naar euro’s om te zetten, met als resultaat dat het systeem bedacht door Michel DEVRIESE onuitvoerbaar was. Dit allemaal… voor wat !
Het toppunt van al : het « systeem » dat Michel DEVRIESE bedacht had en dat hij middels koninklijk besluit aan zijn collega’s wou opleggen, en later ook aan alle geneesheren, was zo ingewikkeld, dat zelfs de Auditeur van de Raad van State – die intussen het dossier gedurende langer dan een jaar heeft kunnen bestuderen – er kop noch staart aan kon vinden…
En toch wil Michel DEVRIESE dat de modale tandarts, reeds tot over zijn oren bedolven onder het klinisch werk, het zou begrijpen, terwijl één der hoogst geplaatste magistraten van het land er zijn tanden op stukbijt !
Bovendien, zoals reeds opgemerkt door de tandartsen in hun laatste memorie (zie pagina 4) is het onmogelijk om zeker te zijn van minstens zes verstrekkingen per dag aan te rekenen :
Bijvoorbeeld, als op dag X een zorgverlener meer dan zes verstrekkingen attesteert en dat hij voor die dag 90P bereikt, zal hij deze dag mee opnemen in zijn berekening van het gemiddelde van P-waarden, maar als de patiënt het getuigschrift van de zorgverlener niet aan zijn ziekenfonds aflevert kan dezelfde dag niet mee opgenomen worden in de periode die in aanmerking komt om na te gaan of er overschreden werd of niet. Terwijl de zorgverstrekker dacht te kunnen rekenen op een verlaging van het gemiddelde P-waarden dankzij die dag dat hij ten minste zes verstrekkingen geattesteerd had met een totaal van 90P, zal deze mindering van het gemiddelde niet effectief zijn als een patiënt vergeet om een verstrekking in rekening te brengen waardoor het aantal aangerekende verstrekkingen aan de ZIV op dag X naar vijf terugvalt.
Zelfs een GVVH dat bij het ziekenfonds terechtkomt zal niet met zekerheid terugbetaald en dus verrekend worden als een uitgave van de ZIV : denk maar aan de patiënt die niet in regel is met de verzekerbaarheid op het ogenblik van de verzorging of aan de periodiciteit van honderde verstrekkingen, zoals bijvoorbeeld de panoramische rx-opname ; in het laatste geval verhindert het feit dat de beschouwde verstrekking reeds in rekening werd gebracht door een andere zorgverlener de terugbetaling en dus de verrekening, in de meeste gevallen zonder dat dit voorzien kon worden door de tweede zorgverlener.
De vereiste wettelijke voorzienbaarheid is veronachtzaamd.
Tenslotte, in het « systeem van P-waarden » uitgevonden door Michel DEVRIESE zaten wrange xenofobe elementen, in dien mate dat de vereiste van minimum zes verstrekkingen per dag net als doel had om de Europese tandartsen te treffen die regelmatig naar hun land van herkomst terugkeren nadat ze hard gewerkt hebben in België gedurende beperkte periodes : hun jaarlijks gemiddelde in kalenderdagen situeerde zich binnen de norm maar hun gemiddelde in opeenvolgende dagen was hoog…
Download :