Tijdens een controle van een rurale tandarts heeft de fiscus van de Administratie van ondernemings- en inkomensfiscaliteit een schrijven gericht aan het RIZIV met de vraag om inlichtingen over « het aantal en aard van uitgevoerde verstrekkingen tijdens het jaar 2008 ».

Het RIZIV heeft trouwens een kopie van haar antwoord aan de zorgverstrekker overgemaakt.

Er is echter een groot probleem : het RIZIV stelt een lijst op van geattesteerde handelingen in 2008 met bijhorende NGV codes en berekent… het theoretisch RIZIV ereloon in plaats van de werkelijk door de tandarts geïnde* bedragen !

Inderdaad, de tandarts is NATZ geconventioneerd en past derdebetalers toe voor alle patiënten, zoals gestipuleerd door het KB van 10.10.1986 (artikel 4bis, 2°) en in het NIC contract**.

In deze context laat hij vaak het remgeld vallen bij volwassen gewoon verzekerden (GV).

Men weet dat in de tandheelkunde de terugbetaling 75% van het ereloon bedraagt bij GV en 100% bij RVV-OMNIO en kinderen (NGV codes 37xxxx).

Gezien het RIZIV-totaal 158.000 euro en het totaal aan opbrengsten van de verstrekker 147.000 euro bedraagt, wat is dan de verhouding van verzorgde RVV-OMNIO patiënten,  ?

Als men ervan uitgaat dat RVV-OMNIO patiënten ongeveer de zelfde behandelingen ondergaan als GV kan men volgende vergelijkingen*** opmaken :

75n + 100m = 147

100n + 100m = 158

waarbij n staat voor het aantal handelingen bij RVV-OMNIO en m voor die bij GV (het totaal aantal handelingen voor alle patiënten is natuurlijk n + m).

Men herleid m tot een onbekende door de relatieve waarde van n te bepalen :

n = (158 – 100m)/100 = 1,58 – m

vanwaar :

75(1,58 – m) + 100m = 147

118,5 – 75m + 100m = 147

25m = 147 – 118,5 = 28,5

Hieruit volgt dat m 28,5/25 waard is, hetzij 1,14 en m = (158 – 114)/100 = 0,44

De verhouding RVV-OMNIO patiënten tot het totaal aantal patiënten is dus : n/(n + m), hetzij 0,44/1,58 of 27,84%.

Deze – vrij klassieke verhouding in de sociale tandheelkunde – verklaart dat de opbrengsten van de tandarts niet 75% bedragen van het volledig RIZIV ereloon (118.500 euro in dit voorbeeld), maar bij een intermediaire waarde tussen de terugbetalingswaarde en het ereloon, hetzij 147.000 euro.

Deze 147.000 euro inkomsten ontleden zich als volgt : 114.000 euro gegenereerd door verstrekkingen uitgevoerd bij GV en 33.000 euro gegenereerd door verstrekkingen uitgevoerd bij RVV-OMNIO.

De fiscus begaat trouwens een juridische vergissing als hij in zijn bericht van wijziging van de aangifte schrijft dat het RIZIV ereloon het « minimum te ontvangen bedrag » zou zijn : dit is absoluut fout*** !
__________________
* Het werkelijk ontvangen bedrag mag natuurlijk niet minder bedragen dan de terugbetalingswaarde van de handelingen, maar het kan zich situeren tussen deze laatste waarde en die van het ereloon, afhankelijk of het remgeld niet, deels of volledig betaald werd.
**Art. 4bis.<Ingevoegd bij KB 1992-08-19/51, art. 1, 005; Inwerkingtreding : 01-10-1992> De toepassing van de derdebetalersregeling voor de betaling van de verzekeringstegemoetkoming in de kosten van de geneeskundige verstrekkingen, andere dan die bedoeld in de artikelen 5 en 6, die worden verleend door geneesheren en tandheelkundigen, kan geschieden overeenkomstig de in dit artikel bepaalde regelen.
§ 1. De toekenning van de derdebetalersregeling is in hoofde van de zorgverstrekker aan de volgende voorwaarden onderworpen :
1° (Op het ogenblik van zijn aanvraag mag de zorgverstrekker geen weigering tot toetreding tot het jongste akkoord bedoeld in Titel III, (hoofdstuk V van de voornoemde gecoördineerde wet) betekend hebben. Onverminderd de bepalingen van de vorige zin mag de verstrekker die tot een akkoord toetreedt, onder voorwaarden inzake tijd en plaats de derdebetalersregeling toepassen voor de verstrekkingen die worden verricht in het raam van zijn verbonden activiteit. <KB 2001-05-08/30, art. 3, 013; Inwerkingtreding :
Evenwel, kan de derdebetalersregeling worden toegepast door de zorgverstrekker, die heeft geweigerd toe te treden tot het akkoord voor de verstrekkingen verleend in het raam van een georganiseerde wachtdienst.) <KB 1993-01-12/30, art. 1, 006; Inwerkingtreding : 20-01-1993>
2° De zorgverstrekker dient de derdebetalersregeling toe te passen voor alle rechthebbenden en voor alle verstrekkingen waarvoor deze regeling is toegestaan en die verricht worden in eenzelfde aktiviteitencentrum.
*** Men kan ook de vergelijkingen terzijde laten en alsvolgt redeneren : 158.000 euro aan erelonen berekent door RIZIV komen overeen – bij 75% terugbetaling – met 118.500 euro ; gezien de totale omzet van de tandarts 147.000 euro bedraagt dient men daaraan 147.000 – 118.500 = 28.500 euro gerealiseerde omzet toe te voegen door de 25% extra terugbetaling voor RVV-OMNIO en kinderen (NGV codes 37xxx) of door de betaalde remgelden door de VI. In de 147.000 euro omzet « wegen » de RVV-OMNIO, de kinderen en de patiënten die het remgeld betaald hebben dus vier maal 28.500 hetzij 114.000 euro. En 114.000/158.000 = 72,15%.
**** Het RIZIV ereloon is misschien het « minimum bedrag » voor een niet geconventioneerde practicus, maar bij een geconventioneerde practicus is het net omgekeerd want voor hem is dit het « maximale bedrag ».

Hieronder kan men de NGV codes, de libellés alsook de relatieve waarden van de verschillende cardiale echografieën terugvinden, waarbij de meest geattesteerde ongetwijfeld 469814 – 469825 en zijn herhalingen 469630 – 469641 (art. 17 quater) in het zelfde kalenderjaar zijn.

De §9 van art. 17 quater bevestigt dat een VI de terugbetaling van de verstrekking 469814 – 469825 niet kan weigeren met als motief dat deze reeds geattesteerd werd in het kalenderjaar (en dat men bijgevolg de herhalingscode dient te attesteren).

Inderdaad, de herhaling begrijpt zich per « groep verstrekkers die gewoonlijk op georganiseerde wijze samenwerken », in essentie een ziekenhuisdienst of een polikliniek.

Echter, de VI kennen niet altijd de band onder de verschillende geneesheren, in het bijzondere de ambulante, wat aanleiding kan zijn voor het weigeren van terugbetaling.

Wat doen in geval van onterechte verwerping ? Herindienen met een woordje uitleg (met verwijzing naar §9 van art.17 quater) gevoegd aan het GVVH.

Laat ons trouwens verduidelijken dat de reëvaluatiecodes (A1, A2, enz.) niet op het GVVH hoeven voor te komen.

« K.B. 26.3.2003 » [in werking 1.4.2003 (« K.B. 22.4.2003 » + Erratum B.S. 29.4.2003)]
« § 9. Elke verstrekker die cardiale echografieën aanrekent moet hiervan een lijst opstellen met de aantallen van de verschillende indicaties, in volgorde zoals in de omschrijving. Deze lijst moet ter beschikking gehouden worden van de Dienst voor geneeskundige evaluatie en controle van het RIZIV en van de Belgische Vereniging voor cardiologie.
Voor de cardiale echografie moeten de termen « herhaling-herevaluatie binnen het jaar » begrepen worden per groep verstrekkers die gewoonlijk op georganiseerde wijze samenwerken. »

469814 469825

Volledig transthoracaal echografisch bilan van het hart, waarbij bidimensionele beelden bekomen worden in minstens drie verschillende snedevlakken, en kleuren-Doppler signalen en in spectraal mode ter hoogte van minstens drie klepopeningen. De opname en archivering van het onderzoek op magneetband of digitale drager is vereist, evenals een gedetailleerd protocol N 104

469630 469641

Herhaling binnen het kalenderjaar van de verstrekking 469814 – 469825 of 460456 – 460460 voor één van de volgende indicaties. De opname en archivering van het onderzoek op magneetband of digitale drager is vereist, evenals een gedetailleerd protocol en het bijhouden van een register van de herhalingsonderzoeken N 104

Herevaluatie op indicatie, binnen het jaar:

-bij optreden van:
A1. een nieuwe klinische symptomatologie of nieuwe klinische tekenen bij een patiënt zonder gekende cardiale pathologie;
A2. wijzigingen van functionele tekenen of van het klinisch onderzoek, of bij optreden van verwikkelingen, bij een patiënt met voordien aangetoond hartlijden.

-met het oog op de diagnose van één van volgende klinische toestanden:
B1. acuut myocardinfarct
B2. hartdecompensatie
B3. pericarduitstorting, pericarditis constrictiva of hemopericard
B4. vermoed of bewezen hartgezwel
B5. bacteriële endocarditis
B6. aortadissectie
B7. longembolie
B8. arteriële pulmonaire hypertensie
B9. thoraxtrauma
B10. gebruik van cardiotoxische medicatie
B11. cardioversie van een voorkameraritmie

-vóór heelkunde buiten het hart met matig of hoog risico of cardiovasculaire heelkunde wanneer het vorig echocardiografisch-Doppler onderzoek minder dan een jaar geleden is, in geval van:
C1. matig ernstig asymptomatisch aorta- of mitraalkleplijden
C2. vermoed of bewezen ischemisch hartlijden
C3. gekende cardiomyopathie of hartdecompensatie
C4. niet of onvolledig gecorrigeerd aangeboren hartlijden

-voor evaluatie van de resultaten van een therapeutische ingreep na:
D1. klepchirurgie, correctie van aangeboren hartlijden of wegname van een cardiaal gezwel
D2. percutane mitralis commissurotomie
D3. radiofrequentie-ablatie van een aritmie
D4. verzwaren van de anticoagulantiabehandeling of thrombolyse in geval van kunstklep thrombose
D5. een episode van hartdecompensatie
D6. pericardocentese
D7. behandeling van arteriële pulmonaire hypertensie.

-Systematische herevaluatie binnen het jaar om het verloop te volgen van volgende aandoeningen:
E1. matige asymptomatische aortastenose om de evolutiesnelheid te beoordelen (éénmaal)
E2. ernstig aorta- of mitraliskleplijden (max. 2 maal per jaar)
E3. matig of ernstig aorta- of mitraliskleplijden, asymptomatisch of met kunstklep, plastie, autogreffe of homogreffe tijdens de zwangerschap (max 2 maal per zwangerschap)
E4. dilatatie van de aorta ascendens (maximun 2 maal per jaar)
E5. sekwellen van bacteriële endocarditis
E6. acuut myocardinfarct (1maal tijdens de hospitalisatie en 1 maal tijdens het eerste jaar in afwezigheid van verwikkelingen)
E7. aortadissectie
E8. harttransplantatie.

469652 469663

Beperkt transthoracaal echografisch bilan van het hart, waarbij bidimensionele beelden bekomen worden, en
Doppler signalen in spectraal mode. De opname en archivering van het onderzoek is vereist, evenals een
beknopte beschrijving die een antwoord geeft op het klinisch probleem N 60

469836 469840

Volledig transoesofagaal echografisch bilan van het hart, waarbij bidimensionele beelden bekomen worden in
minstens drie verschillende snedevlakken, en kleuren-Doppler signalen ter hoogte van minstens 3 klepopeningen. De opname en archivering van het onderzoek op magneetband of digitale drager is vereist, evenals een
gedetailleerd protocol N 175

469674 469685

Beperkt transoesofagaal echografisch bilan van het hart, waarbij bidimensionele beelden bekomen worden, en kleuren-Doppler signalen in spectraal mode. De opname en archivering van het onderzoek is vereist, evenals een beknopte beschrijving die een antwoord geeft op het klinisch probleem N 90 « 

In het News van 23 oktober 2011 met de titel Leidend ambtenaar van de DGEC treedt openlijk de GVU wet met voeten, zagen we dat deze hoge ambtenaar zich enkele vrijheden veroorloofde met betrekking tot de GVU wet als het ging om buitenlanders die weinig geneigd waren om zich te verdedigen.

Maar het eindigt niet hierbij !

In deze aangelegenheid heeft de leidend ambtenaar een gepeperde administratieve boete opgelegd aan een zorgverstrekker – de Franse dokter in de tandheelkunde -, maar ook aan de Belgische BVBA waar hij werkte (en wiens zaakvoerder, op zijn beurt, Fransman was) ; laat ons goed verduidelijken dat het zich niet handelt om solidariteit, maar om een afzonderlijke, autonome boete.

Op pagina 9/11 van zijn beslissing, roept de leidend ambtenaar artikel 2 punt n) in van de GVU wet en geeft hij een ingekorte citering ervan weer

De juiste tekst is de volgende :

n) onder “zorgverlener”, de beoefenaars van de geneeskunst, (de kinesitherapeuten, de verpleegkundigen,) de paramedische medewerkers, de verplegingsrichtingen, de inrichtingen voor revalidatie en herscholing en de andere diensten en instellingen; (Worden voor de toepassing van de artikelen 73bis en 142 gelijkgesteld met zorgverleners, de natuurlijke of rechtspersonen die hen tewerkstellen die de zorgverlening organiseren of die de inning van de door de verplichte verzekering voor geneeskundige verzorging verschuldigde bedragen organiseren.) <L 1999-12-24/36, art. 55, 2°, 045; Inwerkingtreding : 10-01-2000> <L 2006-12-13/35, art. 89, 123; Inwerkingtreding : 15-05-2007>

En in de Franstalige versie :

n) par “dispensateur de soins”, les praticiens de l’art de guérir, (les kinésithérapeutes, les praticiens de l’art infirmier,) les auxiliaires paramédicaux, les établissements hospitaliers, les établissements de rééducation fonctionnelle et de réadaptation professionnelle et les autres services et institutions; (sont assimilées aux dispensateurs de soins pour l’application des articles 73bis et 142, les personnes physiques ou morales qui les emploient, qui organisent la dispensation des soins ou la perception des sommes dues par l’assurance soins de santé.) <W 1999-12-24/36, art. 55, 2°, 045; Inwerkingtreding : 10-01-2000> <W 2006-12-13/35, art. 89, 123; Inwerkingtreding : 15-05-2007>

Rekening houdende met het publiek karakter van de GVU wet zijn de termen « tewerkstellen » strikt te interpreteren en behelzen ze uitsluitend gesalarieerde werknemers.

Echter, uit het PVVerhoor BX-E09008600-17 van tandarts X (stuk 099 van het onderzoeksdossier) komt naar voor, dat deze laatste verklaard heeft « zelfstandig voor al (zijn) activiteiten » te zijn (pagina 2/6 van de getypte versie).

Dr X voert dus praktijk als titularis van een vrij beroep, met uitsluiting van elke vorm van ondergeschiktheid.

In dien mate dat de BVBA hem geen enkele onderrichting kan geven, is deze eerste niet bevoegd om in naam van Dr X te antwoorden voor fouten die hij begaan zou hebben.

Daarenboven zijn de administratieve geldboeten van strafrechtelijke aard : de beslissing van de leidend ambtenaar schendt tevens het principe van het persoonlijk karakter van de straf.

Een gunstige wind heeft ons een buitengewone beslissing van de leidend ambtenaar van de DGEC laten toekomen, uitgesproken op 16 september 2011 tegen een tandarts – meer bepaald een Franse dokter in de tandheelkunde – gedomicilieerd in Frankrijk, alsook tegen een BVBA, aan wiens hoofd een Frans onderdaan staat (referentie BRS/F/12-008).

Art. 143. § 1 van de gecoördineerde wet van 14 juli 1994 (hierna : GVU wet) bepaalt :

De Leidend ambtenaar van de Dienst voor geneeskundige evaluatie en controle, of de door hem aangewezen ambtenaar, neemt kennis van de betwistingen betreffende:

1° de inbreuken bedoeld in artikel 73bis, 1°, 2° en 3° van de wet :

a) indien binnen vijf jaar die voorafgaat aan de vaststelling van de inbreuk, de zorgverlener niet het voorwerp is geweest van een maatregel opgelegd door de Beperkte Kamers of hun Commissies van beroep, door de Controlecommissie of haar Commissie van beroep, door het Comité of de Kamers van beroep bedoeld in artikel 155, de Leidend ambtenaar en de Kamers van eerste aanleg en van beroep bedoeld in artikel 144

b) bij afwezigheid van aanwijzingen van bedrieglijke handelingen;

c) wanneer de waarde van de betwiste verstrekkingen lager is dan 25.000 EUR.

Dit zijn cumulatieve voorwaarden;

Op pagina 7/11, punt 1.4 van zijn beslissing van 16 september 2011, erkent de leidend ambtenaar dat het « algemeen totaal » van de drie tenlasteleggingen 31.550,31 euro bedraagt.

Toch verklaart zich de leidend ambtenaar op pagina 8/11 van zijn beslissing bevoegd om over een rechtsgeding te beslissen dat over meer dan 25.000,00 handelt… met het motief dat de zorgverstrekker vrijwillig een deel van het ten onrechte uitbetaald bedrag terugbetaald zou hebben, waardoor het residueel ten onrechte uitbetaald bedrag – met name 9.100,51 euro – minder zou bedragen dan 25.000,00 euro (sic).

Deze beslissing van de leidend ambtenaar schendt openlijk de GVU wet :

– de woorden « waarde van de betwiste verstrekkingen » slaan duidelijk op de bedragen van de verschillende tenlasteleggingen van de synthesenota, met dien verstande dat de wet geen enkel onderscheid maakt of het ten onrechte uitbetaalde bedrag volledig dan wel gedeeltelijk werd terugbetaald ;

– de rechtspraak van de rechtscolleges van het RIZIV heeft nooit gevarieerd : de zaken die handelden over bedragen van meer dan 25.000,00 euro werden systematisch toegewezen aan de Kamer van eerste aanleg (hierna : KEA), zie ook :

i) definitieve beslissing (niet uitgegeven) van de Nederlandstalige KEA van 20 juni 2011 (rolnummer NA-003-10 et NA-004-10) betreft Mevr. X (ten onrechte uitbetaald bedrag van 27.432,34 euro volledig terugbetaald) ;

ii) definitieve beslissing (gepubliceerd) van de Franstalige KEA van 7 april 2011 (rolnummer FA-017-08) met op pagina 3 en 4 een zeer subtiele discussie over de algemene bevoegdheid van de KEA, zelfs in geval van vrijwillige terugbetaling (een ten onrechte uitbetaald bedrag van 42.318,66 euro was terugbetaald, waardoor het residuele bedrag nul euro bedroeg…) ;

– had hij consequent willen zijn met zijn eigen beslissing betreffende zijn bevoegdheid, dan had de leidend ambtenaar boetes moeten opleggen gebaseerd op 9.100,51 euro en niet op 31.550.31 euro;

De BVBA heeft beroep aangetekend tegen deze onwettige beslissing van de leidend ambtenaar en heeft zijn annulering ab initio voorgesteld, alsook een overheveling van de zaak in eerste aanleg bij de KEA, conform de GVU wet.

Inderdaad, de beslissing van de leidend ambtenaar schaadt ernstig de rechten van de verdediging van de BVBA, en zou haar de mogelijkheid ontzeggen om beroep aan te tekenen bij het wettelijk bevoegd hoger administratief rechtscollege in dergelijke geval – de Kamer van beroep – die anders samengesteld is, zo goed dat de Raad van State heel de administratieve procedure zou annuleren.

Waarom is de leidend ambtenaar in dit geval afgeweken van het rechte pad ? Wel ja, omdat de tandarts een Fransman is, met domicilie in Frankrijk en hij geen enkele vorm van verdediging voorgelegd heeft, net als de zaakvoerder van de BVBA trouwens die ook de Franse nationaliteit heeft… dus waarom niet ?

In onze vorige News, Facebook : « een verschrikkelijke bespioneringsmachine » : (18 mei 2011) en Eindelijk dan toch een anti-spionage programma voor Mac ! (29 september 2011). hadden we het over drie bijzonder kwaadaardige spionage hulpmiddelen :

a) de « tracking cookies » (aangebracht op de webbrowser) ;

b) de « Flash cookies » of LSO (« Local shared objects »), ook wel « zombie cookies » genoemd, aangebracht op de plug-in Flash van Adobe Reader ;

c) de « Local storage objects » aangebracht op uw computer ;

De « tracking cookies » zijn cookies – dwz, kleine informatiebestanden – die een welbepaalde site toelaten te weten welke andere sites door u bezocht werden : de meest gekende is de befaamde DoubleClick » van Google. Het handelt zich om een « third party cookie », omdat hij geïnstalleerd wordt door een welbepaalde site (een commerciële site bijv.) voor rekening van een derde (Google in dit geval) : hij werkt dus op andere sites dan die welke hem geplaatst heeft.

Indien u de site van Google een enkele keer bezoekt zal zijn tracking cookie « double-click » op uw computer aangebracht worden en hiermee Google inlichten over alle andere sites die u vervolgens zal bezoeken : Google zal aldus zijn fameuze « Google analytics » kunnen installeren, met name het beheer – buiten uw medeweten om – van uw privé leven.

Indien u bijvoorbeeld – zelfs zonder een zoekopdracht via Google – een site gespecialiseerd in occasie horloges bezoekt en nadien een reisagentschap gespecialiseerd in het Verre-Oosten, is het waarschijnlijk dat u vervolgens reclame zal zien gedijen voor deze twee producten : dit is wat men noemt doelgerichte marketing !

Het gebrek aan scrupules bij Google wordt goed geïllustreerd door het feit dat deze maatschappij de intentie had om de inhoud te lezen – u leest het goed : de privé inhoud…. van de mails gestuurd via hun mailserver Gmail met de bedoeling om zijn reclame en die van de afschuwelijke Groupon te oriënteren…

Ingevolge de verontwaardiging van het publiek heeft Google gas moeten terugnemen, maar sommige auteurs, onder wie Wikipedia houden aan dat de praktijk blijft voortbestaan : « Tijdens het gebruik van webmail verschijnen doelgerichte advertenties Adsense in functie van de inhoud van de ontvangen of gestuurde berichten. Hiertoe analyseren robots de inhoud van de berichten en brengen ze in verband met de uitgevoerde zoekopdrachten op de zoekmotor van Google dankzij het gebruik van cookies. de critici van Gmail zijn van oordeel dat het zich hierbij handelt om een schending op het privéleven. De verdedigers antwoorden dat andere maatschappijen het ook zouden doen en dat anti-spam diensten van webmail op dezelfde wijze de elektronische berichten analyseren. »

De « Flash cookies » zijn nog venijniger : daar waar een internaut zijn tijd kan verdoen met het vernietigen van « tracking cookies », staat hij machteloos – in de veronderstelling dat hij kennis heeft van hun bestaan – ten opzichte van de « Flash cookies », ook « zombie cookies » genoemd omwille van hun vermogen om zich tot in het oneindige te regenereren, zolang hij zich niet beroept op een speciaal programma zoals BetterPrivacy of Cookies van Russell GRAY.

Tenslotte komen we tot de « Local storage objects » of « HTML5 Databases » die door sommige sites aangebracht worden. De « evercookies » maken ook gebruik van Databases : het zijn API JavaScript die bijzonder volhardende cookies produceren en wiens doel het is om een cliënt te identificeren, zelfs nadat deze laatste de cookies, de Flash cookies (of LSO) en andere verwijderd heeft.

Het lijkt of de privé webbrowser van Safari nog één van de betere middelen is om « evercookies » te vermijden ; Cookies, het opmerkelijke programma van Russell GRAY is er ook toe in staat.

De opeenhoping van gegevens over het privéleven van internauten bereikte eind 2008 een hoogtepunt, toen Google zijn eigen webbrowser lanceerde, Chrome. Volgens Wikipedia heeft de Duitse Veiligheidsdienst voor informatietechnieken (BSI) de verbruikers gewaarschuwd over deze webbrowser, en zijn gebruik enkel in beperkte gevallen aanbevolen : « Google Chrome is niet aanbevolen voor algemeen gebruik », heeft een woordvoerder van de federale autoriteit beaamd : « Omwille van technische veiligheid brengt de accumulatie van gegevens door een leverancier problemen met zich mee ».

Artikel 168 van de GVU wet bepaalt de sancties die toepasbaar zijn indien een zorgverstrekker niet de erelonen eerbiedigt die bepaald zijn door de Conventie waaraan hij gebonden is.

Er dient te worden opgemerkt dat dit ereloon niet altijd overeenkomt met het RIZIV tarief (bijv. specifieke vraag van de patiënt of financiële middelen die het vastgelegd plafond overschrijden wat betreft de geneesheren**).

Art. 168. Op voorstel of na advies van de Dienst voor administratieve controle stelt de Koning de administratieve sancties vast die toepasselijk zijn in geval van overtreding van de bepalingen van deze gecoördineerde wet of van haar uitvoeringsbesluiten en -verordeningen.

De Koning bepaalt tevens de nadere regelen tot toepassing van die sancties.

[V – Wet 22-8-02 – B.S. 10-9]

Onverminderd de bepalingen van artikel 52 van de wet van 14 februari 1961 voor
economische expansie, sociale vooruitgang en financieel herstel, worden administratieve
geldboetes, opgelegd aan de geneesheren en tandheelkundigen die de honoraria en de andere
bedragen niet naleven die voortvloeien uit de bepalingen van artikel 50, § 11***, en aan de
vroedvrouwen, kinesitherapeuten, verpleegkundigen, paramedische medewerkers en de beheerders
van verzorgingsinstellingen die de honoraria en prijzen niet naleven die voortvloeien uit de
bepalingen van artikel 49, § 5.

[I – Wet 22-8-02 – B.S. 10-9]

Dezelfde administratieve geldboete wordt opgelegd aan de zorgverlener die is toegetreden tot
het akkoord of de overeenkomst en die de daarin bepaalde honoraria en prijzen niet naleeft.

[I – Wet 22-8-02 – B.S. 10-9; W – Wet(div) 10-12-09 – B.S. 31-12 – ed. 3 – art. 55]

Het bedrag van de administratieve geldboete is gelijk aan driemaal het bedrag van de
overschrijding met een minimum van 125 EUR. [Aan de zorgverlener die de informatieplicht****
bedoeld in artikel 73, § 1, vierde lid en volgende leden niet naleeft wordt eveneens een
administratieve geldboete van 125 EUR opgelegd.]

De sanctie***** valt onder de bevoegdheid van de Dienst voor administratieve controle en niet van de juridische administraties van het RIZIV : deze laatste heeft inderdaad geen schade geleden (de patiënt is het slachtoffer…).

Men ziet dat behoudens dure verstrekkingen of talrijke klachten, de zorgverstrekker geen astronomische boetes riskeert, temeer dat hij zich partieel kan deconventioneren als hij van de twee walletjes wil eten.
_______________
* Men vraagt zich trouwens af hoe een geneesheer – behalve in duidelijke gevallen – kan weten dat zijn patiënt over middelen beschikt die het plafond vastgelegd door de Conventie overschrijden…
** Merkwaardig genoeg komt een dergelijke bepaling niet voor in de Conventie van de tandartsen, waarschijnlijk omdat een groot deel van de tandzorgen helemaal niet terugbetaald wordt.
*** Het handelt zich om het fameus « document van de minister » in geval van gebrek aan een Conventie.
**** het gaat om de verplichting om patiënten in te lichten inzake het geconventioneerd statuut of niet van de zorgverstrekker.
***** Men kan opmerken dat de wet een vaste vermenigvuldigingsfactor (« maal drie ») voorziet : de Dienst voor administratieve controle beschikt dus niet over de mogelijkheid om de sanctie te moduleren.

In ons News van 13 mei 2011 met de titel Facebook : « Een verschrikkelijke bespioneringsmachine » maakten we melding – los van Facebook en Google als dusdanig – van heel het spectrum aan hulpmiddelen bestemd om u te lokaliseren, te volgen en te bespioneren op het web.

Tot voor kort bestond er geen enkel programma in staat om hen allen te verwijderen, maar deze leemte werd zopas ingevuld door Russell GRAY en zijn firma SweetP Productions (USA).

Op Mac bestrijdt het programma van Russell dat gedoopt werd onder de naam Cookie (sic) : de « browser cookies » (HTTP cookies geplaatst op de navigator), de « Local Storage Objects », de « HTML5 Databases », de « Flash cookies » (of LSO*, dwz die beruchte « zombie cookies » met het vermogen om te regenereren tot in het oneindige…) en kuist het anderzijds de « browser cache » (de cache van de navigator).

Dit programma is zo doeltreffend dat het verdeeld wordt in de Apple App Store, al leidt het nog – hier en daar – aan kinderziektes ; het kan tevens gedownload worden op de site van SweetP Productions of op MacUpdate.

Het handelt zich dus niet om een bijkomende module (« add-on ») voor Firefox of Safari, maar om een autonoom multi-navigator programma dat bovendien toelaat om vlotter de verschillende « normale » cookies te beheren.

Een « demo » (demonstratie) versie van 14 dagen wordt aangeboden en laat toe om de mate van affiniteit te meten : u zal verwonderd – zelfs verbijsterd – zijn bij het ontdekken van de verschillende bespioneringsmiddelen** die uw computer ten prooi valt (en niet enkel uw navigator): sommige van deze ongenodigden zijn trouwens bij het publiek nog eens geen jaar gekend !

Tijdens het schrijven van dit artikel was de laatst beschikbare versie van het programma  Cookie de versie 2.1.2 en draaide hij op Mac OS X 10.6.6 (Snow Leopard) of hoger.
_________________
* LSO voor « local shared objects » :  gedeelde locale objecten, meer bepaald informatie geplaatst middels een plug-in Adobe Flash Player in het hart van uw computer, waar ze permanent zullen blijven… er bestaat ook een specifieke add-on voor Firefox en Safari – BetterPrivacy – die ze verwijderd.
** We spreken hier niet eens over echte bespioneringssoftware (« spyware ») en andere Trojaanse paarden, maar over « witteboord » spionage met min  of meer eerbare, commerciële bedoelingen…. op het eerste zicht.

In ons News van 30 april 2009 met de titel : « Wees op uw hoede voor CENEC IP 5 ! » schreven we, dat de DGEC gebruik maakt van gespecialiseerde Politiesoftware bij het opsporen van inbreuken op de Nomenclatuur.

De computers uitgerust met deze software zijn geprogrammeerd om kunstmatige splitsings op te sporen, of verboden cumuls en allerhande andere inbreuken op de Nomenclatuur die door de ziekenfondsen niet werden opgemerkt.

Maar de DGEC krijgt zijn informatie natuurlijk niet bij wijze van fysieke GVVH, die blijven in de archieven van de diverse VI. De informatie komt hem toe via gewaarmerkte digitale informatiedragers. Deze worden op hun beurt ingelezen door de computers van de DGEC en de rest is een kwestie van afstelling van de parameters.

En vermits het gaat om gewaarmerkte gegevens zijn ze bewijskrachtbig ! De DGEC zal dus bij het ontdekken van inbreuken overgaan tot het opmaken van een PV van Vaststelling.

Echter, niettegenstaande het feit dat het gaat om gewaarmerkte gegevens bevat de datainput van de ziekenfondsen vaak fouten ; verkeerde verstrekker, foute vertrekkings- of opstellingsdatum,, verkeerde tand, enz.

Deze informatie is onlangs opnieuw aan het licht gekomen toen de interne inspectiedienst van het Nationaal verbond van socialistische mutualiteiten – zich baserend op artikel 164 van de gecoôrdineerde wet van 14 juli 1994 – een aangetekend schrijven van vier bladzijden met daarin 44 gerepertorieerde vermeende inbreuken naar een tandarts stuurde, en waarbij deze laatste werd opgeroepen zijn fouten te erkennen en zich akkoord te verklaren om binnen de termijn van een maand het bedrag van 727,24 euro terug te betalen.

Toen de tandarts de betrekkelijke GVVH fysiek liet onderzoeken bleek dat in alle 44 gevallen het om een vergissing handelde !

Men kan zich terecht de vraag stellen wat de bewijswaarde is van gewaarmerkte gegevens die op juridisch vlak van volle bewijskracht genieten.

Wij raden eens te meer aan om nooit blindelings in te gaan op voorstellen van terugbetaling zonder de betwiste GVVH fysiek op te vragen en met eigen ogen te onderzoeken of ze daadwerkelijk inbreuken bevatten op de Nomenclatuur.

Artikel 1, §8 van de NGV bepaalt :

§ 8.Onverminderd de bewaringstermijnen die door andere wetgevingen of door de regelen van de medische plichtenleer zijn opgelegd, moeten de verslagen, documenten, tracés en grafieken waarvan sprake is in de omschrijvingen in deze nomenclatuur, alsmede de protocollen van radiografieën en van laboratoriumonderzoeken, gedurende ten minste twee jaar worden bewaard.
« K.B. 31.8.1998 » (in werking 1.11.1998)
« Voor de diagnostische verstrekkingen waarvoor in de omschrijving niet duidelijk een verslag, een document, een tracé, een grafiek wordt gevraagd, moet in het dossier worden aangetoond dat het onderzoek is uitgevoerd. »

De kleine zin in fine is niet onschuldig en elke letter telt : « Voor de diagnostische verstrekkingen waarvoor in de omschrijving niet duidelijk een verslag, een document, een tracé, een grafiek wordt gevraagd, moet in het dossier worden aangetoond dat het onderzoek is uitgevoerd. »

De uitvoering van de verstrekking dient dus ondersteund te worden door een verslag in het dossier van de aanwezige onderzoeken (en niet door een eenvoudige vermelding).