Zoals wij hebben voorzien in ons News van 6 september 2010, heeft het NIC zonet een tweede aangetekend schrijven (sic) gericht aan drieënzestig « gesanctioneerde » tandartsen door de NCTZ.

Als gevolg van een onmiskenbaar gebrek aan informatie vanuit het veld zijn goed gekende oplichters uit het tandartsencorps – waaronder de befaamde NISOL – en eerbare sociale tandartsen die zich behoorlijk verantwoord hebben (zie hieromtrent ons News van 8 september) in de statistische val van de NCTZ terechtgekomen.

Het artikel van Ricardo GUTTIERREZ, dat verschenen is in de editie van 9 september van de krant Le Soir, illustreert goed het falen van deze schandelijke techniek, overduidelijk bestemd om de ongelofelijke passiviteit van de DGEC te behelpen…

De sociale tandarts – hij die de keuze gemaakt heeft om behoeftigen te verzorgen – heeft het fundamenteel recht om in zekerheid en eerbaarheid te mogen werken, en niet geïntimideerd of tot speelbal herleid te worden tussen een onbekwame NCTZ en een inerte DGEC : hoelang nog wenst het RIZIV zich oneer aan te doen en zich te discrediteren door deze klucht te onderschrijven ?

Hier en daar hoort men nochtans, dat deze keer de VI een beetje bedachtzamer zullen zijn… het is te hopen !

Onze redactie heeft de gelegenheid gehad om een bepaald aantal documenten te mogen onderzoeken met betrekking tot de zaak van de « dento-mut ».

Het meest interessante ervan is een soort synoptische tabel van twee pagina’s, die de namen en karakteristieken weergeeft van de drieënzestig gesanctioneerde tandartsen door de NCTZ.

Deze tabel geeft per volgorde : de naam, de voornaam en RIZIV nr. van de tandarts, de verhouding « DRB » en die van de « uitzondering », het zakencijfer (« consumptie ») en de ratio van dure verstrekkingen/vullingen 1, 2 en 3 vlakken (« verhouding hoge nomenclatuur »).

Als laatste wordt de datum van de verantwoordingen vermeld (« Datum schrijven ») : in 18 gevallen – of bijna een derde -, is deze rubriek leeg wat betekent dat de tandarts niet eens de moeite gedaan heeft om zich te verantwoorden…

De absolute recordhouder in alle categorieën is de Fransman Bernard BISSON met een toepassingspercentage RBD van… 100% en een trimestrieel zakencijfer van… 152.027,47 euro, oftewel een maandelijks inkomen van 50.675,82 euro*, remgeld en andere prestaties buiten nomenclatuur niet meegerekend !

Zijn handlangster, Pascaline MARTIN, komt ook voor op de lijst : zij heeft inmiddels zelfmoord gepleegd.

Dat een dusdanig exorbitant zakencijfer niet onmiddellijk de aandacht trekt van de dienst van controle van het RIZIV (de « DGEC ») is een typische Belgische mysterie : men zou werkelijk aan Dr Charles VRANCKX moeten vragen hoe hij zijn inertie verklaart…

Op de lijst prijkt tevens de beruchte oplichter Eric NISOL, met een persoonlijk zakencijfer van 72.306,63 euro voor de periode maart-mei 2009.

Aangaande de ratio dure verstrekkingen/vullingen 1, 2 en 3 vlakken, valt een regelrechte anomalie waar te nemen: een zekere Anna P. is erin geslaagd om een ratio van 21,6818 (sic) uit te wijzen, terwijl de mediane waarde 0,25976 bedraagt.

Anders gezegd, Anna P. attesteert eenentwintig keer meer hoek- en kroonopbouwen dan 1, 2 of 3 vlaksvullingen ; vergeleken met de mediaan, attesteert ze drieëntachtig keer vaker dure verstrekkingen !

Hiertegenover staat Luc D. die het tweede hoogste zakencijfer uitwijst – 148.031,98 euro op één trimester – maar hij heeft, merkwaardig genoeg, een microscopische ratio van 0,0680, oftewel vier keer minder dan de mediaan : heeft deze tandarts zijn fortuin vergaard met kleine vullingen of prothesen ?

Laat ons om af te ronden ook uit de doeken doen dat drie gesanctioneerde tandartsen een zeer « klein » zakencijfer uitwijzen, dat lager ligt dan dat van de mediane tandarts : respectievelijk 7.910,25, 11.780,55 en 16.200,46 euro, terwijl de mediaan vastligt op 23.617 euro op het trimester.

Waarom werden ze veroordeeld ? Wegens hun te hoge ratio : respectievelijk 0,5342, 2,0882 en 0,5364. Zowel in het eerste als het laatste geval is de overschrijding van het dubbel van de mediaan, oftewel 0,51952, miniem, en toch hebben ze elk een schorsing** van 6 maand opgelopen!

Wat werkelijk betreurenswaardig is aan deze operatie, is het schandalig amalgaam dat gemaakt werd van enerzijds, door het beroep goed gekende fraudeurs – en soms zelfs reeds veroordeelde, zoals Eric NISOL – en anderzijds, werkelijke eervol gekende sociale tandartsen.

De NCTZ lijkt over geen enkele informatie van op het veld te beschikken, maar er dient te worden opgemerkt dat het trimestrieel zakencijfer van werkelijk sociale tandartsen gekend door onze redactie de 70.000 euro niet overschrijdt, hetgeen neerkomt op een maandelijks zakencijfer van 23.000.

De meest pathetische kolom is die van de datum van de verantwoordingen (« Datum schrijven ») : de NCTZ heeft zonder enig onderscheid te maken alle tandartsen over de zelfde kam geschoren, of ze zich nu verantwoord hebben of niet…

Het PV van de vergadering vermeld trouwens geen enkele motivering, de commissie heeft genoegen genomen met het « vaststellen » van een overschrijding van de quota’s !

Er is sprake dat het NIC – en niet meer de NCTZ – in het vervolg de verantwoordingen van de betroffen tandartsen zal onderzoeken…
___________
* Op jaarbasis, inde Bernard BISSON aldus ten minste… zeshonderd duizend euro, oftewel de prijs van een prestigieuze villa in de chique Brusselse voorsteden !
** Niemand van hen heeft een schriftelijke verantwoording opgestuurd naar de NCTZ, maar dit zou sowieso niets veranderd hebben…

Op 2 september 2010 hebben alle VI zich verenigd op de zetel van Landsbond 400, in aanwezigheid van Kris VAN DE VELDE van het RIZIV, om de situatie te evalueren.

Kern van de zaak : de overtreding door het NIC van artikel 4bis van het KB van 10 oktober 1986.

De VI moeten zeer precieze procedures volgen indien ze sancties willen opleggen aan een zorgverstrekker : daar deze niet gerespecteerd zijn, werden alle brieven gedateerd op 18 augustus van het NIC geannuleerd !

Anders gezegd, de sociale tandartsen mogen net als tevoren de derdebetalersregeling blijven toepassen.

Het NIC zal waarschijnlijk een nieuwe brief versturen met nieuwe termijnen, maar naar onze mening zonder grote slaagkansen…

De intra-Belgische « communautaire spanningen » worden steeds beter voelbaar bij het RIZIV…

Nog maar enkele maanden geleden heeft Dr Ri DE RIDDER, directeur generaal van de dienst gezondheidszorg van het RIZIV tijdens de medische verkiezingen de kandidatuur van DOMUS MEDICA verworpen, een wetenschappelijke vereniging van Vlaamse huisartsen die zich voor de gelegenheid omgevormd had tot syndicaat.

Deze verwerping heeft de woede van duizende huisartsen van het Noorden van het land uitgelokt die zich niet meer konden vinden in unitaire professionele organisaties zoals de BVAS en zich bijgevolg hergroeperen bij het SVH.

Meer recent heeft het schandaal rond de abusieve intrekking van de derdebetalers regeling bij een zestigtal Waalse of Brusselse tandartsen laten zien dat de Vlaamse meerderheid van de « dento-mut » (NCTZ) haar visie op de zaken opdrong aan de Franstaligen.

Dat in Vlaanderen de armoede beperkt is tot 5% van de bevolking, afgezien van de 2 à 3% der RVV-OMNIO is best mogelijk ; doch deze cijfers kunnen niet geëxtrapoleerd worden op Wallonië en Brussel : beweren dat er maar 8% kansarmen bestaan in Bressoux of Anderlecht doet glimlachen…

De werkloosheid en vooral de immigratiestroom hebben grote concentraties aan armoede voorgebracht, zo goed dat bepaalde sociale tandartspraktijken 50% BIM-OMNIO patiënten uitwijzen, terwijl hun overig cliënteel vrijwel uit personen bestaat die onmogelijk hun tandverzorging kunnen bekostigen.

In deze zaak speelt het NIC – zonder zich ervan bewust te zijn – een (zeer) gevaarlijke rol : niet alleen zijn deze intrekkingen in strijd met de Grondwet, maar bovendien zijn ze abusief (er is helemaal geen motivering) en ingeleid in overtreding met de reglementering (art. 4bis van het KB van 10.10.86).

De sociale tandartsen op hun beurt, hebben het recht en de bevolking aan hun kant.

De ziekenfondsen maken dus geen enkele kans om deze sancties te voltrekken en brengen zich in diskrediet door het mediatieke karakter van de zaak (het recente persbericht van het NIC wakkert tenslotte enkel de polemiek aan in de media…).

Het is trouwens niet verwonderlijk dat door steeds maar in de pers over de ontwikkelingen in deze pijnlijke zaak te lezen en te horen de Walen zich naar de ziekenfondsen zullen heroriënteren die zich regionaler opstellen : dit zal waarschijnlijk gebeuren ten nadele van de LCM.

Tandarts Michel DEVRIESE speelt een al even gevaarlijk spel : door in de media constant de collega’s te hekelen die hij zonder motivering veroordeeld heeft in zijn hoedanigheid van lid van de NCTZ, gaat hij in het beste geval door voor een vazal van het VVT en in het slechtste voor antisociaal.

Hoe dan ook, men ziet dat de regionalisering van bepaalde specifieke aspecten van de sociale zekerheid zou kunnen toelaten om bijvoorbeeld de quota’s* van kansarmen aan te passen in functie van de gewestelijke realiteit.

Intussen zou deze modulatie van quota’s volgens de gewesten een financiële weerslag hebben op federaal niveau : met de Vlamingen die niet meer wensen te betalen voor de minderbedeelde Walen en Brusselaars, zal de hoogte van de quota uiteindelijk irrelevant zijn.

Men spreekt dan over « responsabilisering van gefedereerde entiteiten » : Wallonië en Brussel die meer gezondheidszorg « consumeren » per inwoner dan het beduidend dichter bevolkte Vlaanderen overstijgen het nationale gemiddelde en zouden dus, als gewesten, opgeroepen worden om hun overconsumptie te compenseren.

Een dergelijk mechanisme, dat natuurlijk onverenigbaar is met het nationaal solidariteitsprincipe, is in werkelijkheid maar een stap naar de totale splitsing van de sociale zekerheid – en dus van België..

Bijgevolg is het hoog tijd om bepaalde bevoegdheden van het RIZIV te regionaliseren, en zich behoedzaam te weerhouden van het scheppen van rampzalige drijfwerken die de trend van het « separatisme » aanwakkeren.

Men dient dus vooral te herbeschouwen en de toepassingsmodaliteiten aanpassen.

In het geval van tandverzorging, zou de intelligente benadering van het probleem eruit bestaan om de quota’s in Wallonië en Brussel op te heffen, en tegelijkertijd controlemechanismen op poten te zetten die duidelijk efficiënter zijn dan de DGEC**.

Omdat het rekken van de huidige onbekwaamheid van de DGEC – vooral van zijn Franstalige afdeling – de meest zekere manier is om tot een catastrofe te komen , zowel op budgettair als op communautair vlak…

De Franstalige inspecteur-generaal van de DGEC, Dr Charles VRANCKX, zou de consequenties moeten trekken van zijn talrijke mislukkingen.

Men ziet dus dat in het geval van van het RIZIV « regionalisering » niet noodzakelijk betekent dat een bevoegdheid aan één of ander gewest wordt overgedragen, maar veeleer de compartimentering van bepaalde beslissingnamen bij het RIZIV, van zijn talrijke commissies en andere administratieve tandwielen.
___________
* Het principe zelf van « quota’s van armen » is natuurlijk al even dwaas als anticonstitutioneel…
** De « quota’s van armen » vervat in de laatste twee NCTZ 2007-2008 en 2009-2010 dienen net erom de onbekwaamheid van de DGEC te compenseren bij haar strijd tegen fraude.

Het is niet verwonderlijk dat « de pers » (lees : Le Soir nagebootst door RTL-TVI) de volgende simplistische boodschap verspreid heeft : “Un dentiste a été condamné à trois ans de prison pour fraude et une soixantaine de dentistes ont fait l’objet d’un retrait du tiers-payant”.

Hoe komt men tot het beschamend amalgaam van een bijzonder zwaar geval (de oplichter Eric NISOL) en tientallen « sociale » tandartsen ?

Dit is wat tandarts Michel DEVRIESE – Voorzitter van de Société de Médecine dentaire, lid van de NCTZ en bijzitter in de Kamer van eerste aanleg bij het RIZIV – over sociale tandartsen denkt (zie Dent@l-infos N° 94 van woensdag 25 augustus 2010) :

Sanction à propos du Tiers payant

La Commission Nationale a constaté le non-respect des dispositions par une soixantaine de dentistes, après examen des dossiers et procédure contradictoire.

C’était au Collège Intermutualiste National de prendre la sanction. Il leur a envoyé une lettre annonçant sa décision la semaine dernière.

La presse ces dernières heures a fait écho aux protestations de ces dentistes qui ont l’habitude de se réfugier derrière leur “pratique sociale” pour justifier leurs chiffres. Certains chiffres qui donnent le tournis.

Trois ans de prison ferme pour un dentiste

La presse a fait écho en ce mois de juillet de la condamnation d’un praticien par le Tribunal correctionnel de Verviers à 3 ans de prison ferme.

Le préjudice de l’Assurance Maladie s’élève à plus de 850.000 EUR.

Un dentiste prête-nom est également condamné.

Le mécanisme de fraude utilisé était la facturation en tiers payant de soins fictifs.

D’autres dentistes exerçant à Liège viennent d’être inculpés pour des faits similaires.
Le tiers payant est une nouvelle fois mis en cause dans des processus de fraude.

Plus aucun responsable au niveau de l’INAMI, au niveau mutualiste, au niveau politique, n’ignore ces cas de fraude ni les mécanismes utilisés.

Les profils INAMI de certains prestataires dépassent l’entendement.

…

Ne confondons pas tiers payant et abus. Même si aujourd’hui le constat est fait qu’une poignée de praticiens met en péril le système.

Mais plus personne ne se laissera convaincre à l’avenir par des arguments simplistes de type « oui, mais je pratique de la dentisterie sociale ».

Oui, la pratique sociale est éminemment respectable. Mais un praticien qui s’en revendique est-il encore crédible quand il affiche un chiffre d’affaires exorbitant ?

La majorité des praticiens exerçant le tiers payant n’ont strictement rien à se reprocher et n’ont rien à craindre d’un renforcement de la réglementation et des contrôles. Le risque principal qu’ils courent est de se laisser entrainer par ceux qui organisent ces systèmes frauduleux.

L’enjeu est là : il faut sauver le système du tiers payant.

Le tiers payant ne subsistera que si on met fin aux abus incroyables commis par cette poignée de praticiens.

Michel DEVRIESE
Président

Het geheel is omringd door commerciële reclame voor « Oral-B » en « Straumann »… en heeft het onderwerp gemaakt van verklaringen op de televisie door de geïnteresseerde.

Men mag rechtmatig verontwaardigd zijn door de fraudes en andere misbruiken in het kader van RBD : volledig mee akkoord.

Maar hier hebben we te maken met een man, die in zijn hoedanigheid van effectief lid van de NCTZ, met eigen ogen de geschreven verantwoordingen van de sociale tandartsen – gestaafd door bewijsstukken* – heeft gezien, en die hen toch veroordeeld heeft tot de maximum straf, zonder de minste motivatie, natuurlijk !

Met « gestaafd door bewijsstukken » bedoelen wij getuigschriften van officiële instanties (Belgisch Rode-Kruis, OCMW, gemeentelijk bestuur, enz.), statistieken komende van het RIZIV zelf, die aantonen dat sommige sociale tandartsen meer dan 50% RVV-OMNIO verzorgen (terwijl deze laatsten maar 2 à 3% van de bevolking vertegenwoordigen), en dit in wijken waar zelfs de politie zich niet meer durft te vertonen…

En laat ons preciseren dat geen enkele van deze tandartsen het onderwerp uitmaakt van een onderzoek door de Dienst voor Controle (DGEC) van het RIZIV.

Het onvermogen van Meneer DEVRIESE om fraude te bestrijden – een beetje verbeelding zou nochtans volstaan – zet hem eraan toe om zich te fixeren op de derdebetalers regeling, en zich oneerlijk op te stellen ten aanzien van het merendeel van de sociale tandartsen en excessieve standpunten uit te drukken jegens hen.

He ware tijd dat hij zich zou hernemen, vermits het volkomen onaanvaardbaar is dat een rechter in het openbaar net diegenen aanvalt wie hij zonet veroordeeld heeft !

Fraude bestaat ook in contante afrekening of in uitgestelde betaling, Mr. DEVRIESE : hoezo spreekt u daar nooit over ?
___________
* Los van de juridische stappen, zullen wij op deze site de verantwoordingen publiceren van tandartsen die onterecht veroordeeld en belasterd werden door Mr. DEVRIESE : de argumenten en de tentoongespreide stukken zullen het gemakkelijk toelaten hem te ontheisteren !

Aangaande de « studie » van de DGEC over de indicaties van OPG opnames, schreven we in ons News van 5 augustus 2010 :

Het handelt zich niet enkel om een monnikenwerk, maar tevens om een ondermijnd parcours : sommige vragen getuigen van werkelijke slinksheid of van zelden geziene naïviteit.

Aldus dient de tandarts vakjes aan te vinken zoals : « Indicatie van de OPG = Beperkte cariës (maximaal 4 tanden) » of « Indicatie van de OPG = In afwachting van het plaatsen van een implantaat ».

O wee de tandarts die dergelijke vakken aanvinkt, omdat in het eerste geval hij erkent dat de diagnostiek van cariës reeds gesteld – en bijgevolg de OPG overbodig was (men neemt geen pano om een cariësdiagnose te bevestigen !) – en in het tweede geval bekent hij dat de OPG kadert in een behandeling die niet terugbetaald wordt door het RIZIV.

Hier is anderzijds wat Prof. Pierre DAMSEAUX (ULB) – onder meer – te zeggen had over de OPG :

La radiographie panoramique des maxillaires est une tomographie, examen qui par sa nature même induit un léger flou dans les images. Son avantage est, étant globale, d’être un excellent examen de dépistage. Les clichés intra-buccaux sont des clichés directs dont la précision est bien meilleure. Il est donc régulièrement justifié d’effectuer un panoramique et de préciser certaines suspicions par des clichés intra-oraux. C’est même systématiquement le cas pour les caries interdentaires débutantes.

Opgelet : de indicatie is het motief dat aanleiding geeft tot het voorschrijven van het onderzoek en niet de diagnostiek die hierdoor gesteld kan worden ; in geen enkel geval kan de diagnose in retrospectief gezien worden (« de pano heeft cariës aan het licht gebracht, en dus was de rechtvaardiging van de OPG de aanwezigheid van cariës »).

Aldus, als de tandarts wenst te weten of de patiënt interdentale cariës heeft die onttrokken zijn aan het oog en ontoegankelijk voor de sonde, realiseert hij met dat doel een panoramische opname ; hetzelfde geldt indien hij wenst te weten of de patiënt een alveolaire osteïtis vertoont.

Trouwens, de OPG indicatie in deze twee laatste voorbeelden is zeker niet « caries » of « osteïtis », vermits de tandarts de diagnose niet tijdens het voorschrijven van het onderzoek heeft kunnen stellen. In het allerbeste geval zou men kunnen spreken over « cariësopsporing » en van « verdacht op alveolaire osteïtis ».

Door in een grootschalige « studie » naar OPG indicaties aandoeningen op te nemen zoals « Uitgebreide cariës » of « Beperkte cariës (4 tanden maximum) », verontrust de DGEC zeer sterk : ofwel handelt het zich zijnerzijds om schuldige onbekwaamheid, en anders hebben we hier te maken met een echte Machiavelliaan die niet meer of minder de tandartsen wil « strikken » met een kwestie van medische terminologie

Inderdaad, van zodra de cariesdiagnose gesteld is – visueel en/of met de sonde* – brengt een OPG absoluut niets meer ten aanzien hiervan en kan dus aanzien worden als een « overbodige of onnodig dure verstrekking » ten titel van artikel 73 § 1er van de GVU wet (« overconsumptie »).

Art. 73. § 1. De geneesheer en de tandheelkundige oordelen in geweten en in volle vrijheid over de aan de patiënten te verlenen verzorging. Zij zullen erop toezien dat zij toegewijde
en bekwame geneeskundige verzorging verstrekken in het belang van de patiënt, met respect voor de rechten van de patiënt en rekening houdend met de door de gemeenschap ter beschikking
gestelde globale middelen.

Zij onthouden zich van overbodige of onnodig dure verstrekkingen voor te schrijven, uit te voeren of te laten uitvoeren ten laste van de verplichte verzekering voor geneeskundige verzorging
en uitkeringen.

De volgende argumenten spreken ten gunste van de thesis van een nogal listige controle, onder het mom van een « studie » :

a) de DGEC telt veel dokters in de geneeskunde in zijn rangen, maar geen enkele « pure » tandarts ; echter, de geneesheer is, door zijn vorming, meer vertrouwd om strikt te redeneren en zou nooit te goeder trouw begrippen als « indicatie » en « diagnose » dooreen halen ;

b) het aantal opgestuurde vragenlijsten (een twintigtal per tandarts) komt overeen met het aantal geselecteerde patiënten tijdens de repressieve controles gevoerd door de DGEC : in technische taal, dit heet een « selectie ad random » ;

c) in de sectie « Infos-Dentistes » van haar webstek, wijdt de Société de Médecine Dentaire (SMD) een lang artikel aan de OPG « studie » van de DGEC : klaarblijkelijk beschikt zij over informatie van ingewijden, wat logisch is vermits zij een afgevaardigde heeft in het Comité van de DGEC (het organisme belast met de « supervisie » van de DGEC). Echter – en dat is net verontrustend -, de SMD behoed zich zorgzaam ervan om het onderwerp van de caries aan te snijden (al de andere vragen worden behandeld…) ;

d) in tegenstelling tot wat de SMD schrijft : « De practici die de vragenlijst ontvangen hebben werden ad random gekozen. Het gaat niet om practici die de grootste verbruikers van pano’s zijn. » we hebben kunnen vaststellen dat geen enkele « kleine » of « middelgrote » verstrekker de vragenlijst met betrekking tot de OPG indicaties ontvangen heeft…

e) tenslotte en vooral, de DGEC doet maar zelden « studies » : de laatste dateert van 2006 en ging over quinolonen*** ;

Mocht deze thesis juist zijn, zal de DGEC de resultaten van de studie extrapoleren op het geheel van de OPG, via een bewijskrachtig proces-verbaal van vaststelling (PVVaststelling), en is het lastens de tandarts om het tegenbewijs aan te voeren.

Anders gezegd, indien op 20 vragenlijsten vijf ervan melding maken van cariës ten titel van indicatie van de pano, zal de DGEC 25% van de OPG die de tandarts gerealiseerd heeft afwijzen !

Een andere zaak waar men voorzichtig voor moet zijn is de vraag over de intentie van de patiënt om zich een wijsheidstand te laten extraheren of om een orthodontische behandeling te volgen : aldus is het riskant te schrijven dat in 2008 en 2009 een pano gerealiseerd werd omdat de patiënt zich dezelfde wijsheidstand wou laten extraheren : het is niet zeker dat de DGEC zal aanvaarden dat de patiënt zich niet wou laten verzorgen in 2008 ; idem voor « geplande » orthodontie.

Tenslotte, het is altijd de tandarts die de OPG voorschrijft en niet de patiënt : schrijven dat de pano gerealiseerd werd op vraag van de patiënt – wat ook de ingeroepen reden mag wezen – komt erop neer om hem als medisch onverantwoord te verklaren.

Er dient te worden opgemerkt dat we een nieuwe inspecteur-generaal (Nederlandstalig) hebben, Dr Claude VANNIEUWENHUYSE, die een vernieuwde conceptie van de DGEC controles zou kunnen hebben, die veel minder tijdrovend is !

Hoe het ook zij, deze nieuwe inspecteur-generaal lijkt moeilijkheden te ondervinden om Frans en Nederlands uit elkaar te houden, vermits men de vragenlijst dient terug te sturen naar « RIZIV – SECM » en dat men zich mag wenden tot zijn « office manager » (sic) op het adres carl.michiels@riziv.fgov.be…
__________
* Te zien met behulp van een intra-buccale radiografie.
** Aldus, zou een indicatie van een abdomen zonder voorbereiding een « intestinale occlusie » zijn en niet « Colonkanker », deze laatste diagnose behoeft een lavement met bariumsulfaat of een endoscopie ; we hebben ook persoonlijk kunnen vaststellen dat de tandartsen gemakkelijk de motivatie en het resultaat van een OPG dooreen halen.
*** Het handelde zich in werkelijkheid om een operatie « public relations » met als doel het imago van de DGEC bij de tandartsen op te poetsen, dat zwaar aangetast was door de zaak MASSAUT : onnodig te zeggen dat de studie over de quinolonen een totaal fiasco was op gebied van communicatie…