SECURIMED heeft zich het project – of moet men zeggen : één der projecten* – van KB bezorgd met betrekking tot tandheelkundige RDB dat op de besluit-wet van 10 oktober 1986 veranderingen aanbrengt. Zie downloadbare pdf file onderaan.

De definitieve tekst is nog niet gekend, net zo min als de datum van publicatie in het BS… maar dat laatste zou zich voor 1 maart 2009 nog kunnen voordoen !

Wij kunnen van dit document in hoofdzake hetvolgende onthouden :

a) als criterium van intrekking van RDB door de VI vervangen de nieuwe financiële sancties opgelegd door de rechtscolleges ingesteld bij het RIZIV (terugbetaling van de waarde van de verstrekkingen en/of administratieve boete) de opschorting van terugbetaling van weleer : deze aanpassing van het genummerd KB (begrijpe hieronder : speciale bevoegdheden) van 10 oktober 1986 is even logisch als laatkomend.

b) de IFNS wordt een OIFNS (occasionele individuele financiële noodsituatie) : het gaat hier om een – volgens ons vergeefse – terminologische kwestie…

c) inzake tandheelkunde zullen de OIFNS voortaan niet enkel door de patiënt ondertekend maar tevens door hem handgeschreven moeten zijn ; de tekst in kwestie is gelukkiglijk vrij kort… er wordt gezegd dat dit sommigen zal toelaten om het handschrift te vergelijken op de verschillende OIFNS die van dezelfde patiënt komen ; het lijkt niet verboden te zijn om dat deze tekst in een andere taal dan in één der landstalen op te stellen (Engels, Russisch, enz.) ; indien een patiënt werkelijk onbekwaam is om te schrijven zal hij een kruis zetten en zal de tandarts zijn onbekwaamheid vermelden…

d) de VI kunnen het recht op RDB tijdelijk intrekken (inbegrepen de toepassing op de afwijking OIFNS) – maar enkel na een tegenstrijdige procedure – bij tandartsen die manifest misbruik ervan zouden hebben gemaakt.

Het is bevestigd dat de percentages van het NATZ (75% en 5%) enkel indicatoren zijn en dat ze dus overschreden mogen worden indien nodig (zie Permanente fiche) zelfs zonder zich te hoeven verantwoorden indien men onder het dubbele van bepaalde medianen is gesitueerd ** (zie news van 15 januari 2009 : « Het juiste gebruik van de derdebetalers regeling » ; men zegt echter dat de eventuele intrekking van RDB enkel op de OIFNS (?) van toepassing zou zijn en dat om de patiënten niet te penaliseren. Ziehier dus goed nieuws !

e) de situatie van de niet-geconventioneerde tandartsen is onduidelijk : het ziet er naar uit dat ze niet beoogd worden door de indicatoren die in de conventie voorkomen !

f) het KB treedt in voege de dag zelf van de publicatie ervan in het BS vanwaar het aanbevolen is om waakzaam te zijn : de oude FNS zullen namelijk niet meer geldig zijn en dit zonder enige transitieperiode ; SECURIMED heeft al de nieuwe documenten voorbereid die onmiddellijk ter beschikking zullen worden gesteld via onze site.

Wij zijn van mening dat de tandarts met een « klein tot middelgroot » maandelijks zakencijfer (5.000 a 15.000 euro in RIZIV terugbetalingen***) zich geen zorgen hoeft te maken – behalve dan van model van FNS te veranderen.

De tandarts met een « groot » maandelijks zakencijfer (grootteorde van 20.000 euro) dient enkel de elementaire voorzorgsmaatregel te nemen om pereodiek (bijv. alle zes maanden) de socioprofessionele en persoonlijke anamnestische gevevens te verzamelen die de inroeping van de OIFNS van zijn patiënten (cfr. Permanente fiche) verantwoorden.

De « super-grote » tandarts, met meer dan 25.000 euro inkomsten per maand aan RIZIV terugbetalingen zal tevens erop moeten toezien dat de verhouding tussen de vullingen 1, 2 of 3 vlakken en de hoek- of knobbelopbouwen in de mate van het mogelijke – bij verstrekkingen op volwassenen – in de zone 1/4 – 1/2 blijft.

De hierboven geciteerde cijfers zijn natuurlijk per zorgverstrekker te verstaan (en niet per tandheelkundig centrum) en houden geen rekening met vakantieperiodes.
__________
* het dateert waarschijnlijk van februari-maart 2008
** het handelt zich hier om een grote « politieke » overwinning van Dentisterie Sociale : de jacht op kansarmen vermijden !
*** dus : buiten remgeld, supplementen, verstrekkingen zonder RIZIV terugbetaling… maar inbegrepen stomato + urgentiecodes

Download : Ontwerp KB.doc

(Belga) De indicatoren van de sociale zekerheid gaan in het rood. De sociale zekerheid vertoont een tekort van 1,765 miljard euro, zegt minister van Volksgezondheid Laurette Onkelinx (PS) maandag in de krant Le Soir en op de Franstalige openbare omroep RTBF.

Het tekort is te wijten aan een daling van de inkomsten en tegelijk een stijging van de uitgaven. De inkomsten daalden op het gebied van sociale bijdragen (-740 miljoen euro) en btw (-565 miljoen euro). De uitgaven voor werkloosheidsuitkeringen stegen dan weer met 500 miljoen euro. Onkelinx stelt dat het federale relanceplan goed is, maar dat de crisis ook « van zeer, zeer dicht » gevolgd moet worden. De begroting 2010 wordt moeilijk, waarschuwt de minister. « Als we niets doen, zal het tekort in de buurt van de 4,3 à 4,5 procent uitkomen. »

Op 1 januari 2009 zijn de FMSS (319) en de UMV (321) gefusioneerd en hebben een nieuwe entiteit doen ontstaan met de naam SOLIDARIS (319).

Hetzelfde geldt voor de FMSD (325) en de Fédération Mutualiste Socialiste van de arrondissementen Dinant-Philipville (324) die zijn samengesvloeid tot de nieuwe Fédération des Mutualités socialistes de la Province de  Namur (325).

« Dentisterie sociale » heeft getracht om de inkomsten van de gemiddelde tandarts en van de mediane tandarts te ramen op basis van door RIZIV gecommuniceerde of gepubliceerde statistieken.

De eerste reeks geeft het geheel van uitgaven weer ten laste van het RIZIV voor de zuiver tandheelkundige verstrekkingen (de stomatologische verstrekkingen alsook de supplementen voor urgenties worden « gedeeld » met de geneesheren, waardoor het onmogelijk is om deze als dusdanig over te nemen in de tabel).

De remgelden worden bepaald via de MAF (het gaat dus om de effectief betaalde remgelden en niet om de theoretische remgelden).

De uitgaven in overeenstemming met de kleine risico’s van zelfstandige werkers (vrije verzekering) zijn vòòr de 1ste januari 2008 niet opgenomen in deze tabel, hetgeen – gecombineerd met de invoering van het OMNIO statuut en de nieuwe leeftijdsbeperking van 15 jaar – de « sprong » verklaart van de RIZIV terugbetalingen in 2008.

De RIZIV uitgaven uitgevoerd in het van derde-betaler stelsel worden sinds 2005 afzonderlijk bijgehouden ; het percentage van het totaal dat ze vertegenwoordigen is te ontnemen aan de volgende lijn.

Verderop heeft men het totale aantal tandartsen beschikkend over een RIZIV erkenningsnummer, nadien dat van de « praktiserende » tandartsen alleen, dwz van diegenen die over een RIZIV-profiel beschikken (het verschil – namelijk het aantal tandartsen erkend door het RIZIV maar die buiten het RIZIV-systeem praktijk voeren – is vrij opmerkelijk…).

Om te eindigen geven de twee laatste rijen het gemiddelde zakencijfer weer per praktiserende tandarts, eerst via RIZIV-terugbetalingen, vervolgens in RIZIV-terugbetalingen met de remgelden daar bovenop. De ereloonsupplementen van niet-geconventioneerde tandartsen, de niet terugbetaalde verstrekkingen (extracties, kroon- en brugwerk, enz.), alsook de verstrekkingen die deel uitmaken van de stomatologische Nomenclatuur en de urgentiesupplementen zijn niet inbegrepen.

Onder deze omstandigheden, heeft de gemiddelde tandarts in 2006 een RIZIV zakencijfer, remgelden inbegrepen, van 83.878 euro gegenereerd en een RIZIV zakencijfer van 72.017 zonder remgelden. De mediane tandarts heeft in principe een iets lagere score behaald.

Steeds voor 2006, en indien men zich enkel baseert op de RIZIV terugbetalingen (dus excl. KR zelfstandigen en remgelden) :

1. de mediaan van het consumptiebedrag van verstrekkingen bedroeg : 61.583 euro ;
2. de mediaan, uitgedrukt in stuks, van de ratio tussen de knobbel- en kroonopbouwen en de vullingen van 1, 2 of 3 definitieve tandvlakken bedroeg : 0,24

Indien men tracht deze cijfers te extrapoleren op het aanslagjaar 2009 – daarbij de verschillende indexaties en de stomatologische verstrekkingen voegend – moet de mediane tandarts klaarblijkelijk een RIZIV zakencijfer (incl. KR zelfstandigen en remgelden) in de grootteorde van 100.000 euro ontwikkelen : welnu, dit laat toe om zich te situeren (het dubbele van het mediane zakencijfer zou dus ongeveer 200.000 euro moeten vertegenwoordigen) !

Vanaf 1 maart 2009 dienen de tandartsen die hun patiënten wensen te laten genieten van de uitzonderingsmaatregel « FNS » en die een bepaald zakencijfer overschrijden in het patiëntendossier van dezen een « Permanente fiche » te bewaren, waarvan het model hieronder figureert (downloadbare versie).

Deze beschikking betreft niet de RVV-OMNIO patiënten noch de kinderen jonger dan 18 jaar.

De permanente fiche wordt alle 4 a 6 maanden geüpdatet : op deze data zal de tandarts de pertinente anamnestische elementen noteren in de rubriek « Socioprofessionele of persoonlijke motieven » en zal deze voorzien van zijn handtekening (of van de patiënt) in de rechterkolom. Indien tijdens de volgende termijn deze motieven blijven gelden volstaat het om « idem » aan te geven of om aanhalingstekens te traceren.

Door « Socioprofessionele of persoonlijke motieven » begrijpe men een summiere beschrijving van het beroep of statuut, of de persoonlijke leefomstandigheden van dien aard dat ze de inroeping van de FNS staven.

Gezien het handelt om anamnestische gegevens – die trouwens systematisch door geneesheren opgetekend worden -, volstaat het woord van de patiënt : de tandarts hoeft dus niet uit zijn therapeutische rol te treden noch om in de huid van een onderzoeker te kruipen  !

De Permanente fiche vervangt dus niet de punctuele verklaring van de FNS, maar maakt deze laatste plausibel middels meer structurele anamnestische gegevens. Zij heeft tot doel om de toepassing van de FNS in meer dan 5% van de gevallen te verklaren.

Voorbeelden :

– jongere >18 jaar zonder eigen inkomen
– student
– arbeider
– bediende of ambtenaar met bescheiden inkomsten
– deeltijds werknemer
– werkloze al dan niet met uitkering
– genietend van een OCMW uitkering
– kansarme nieuwkomer
– patiënt onder voogdij
– uiteen gegaan of recent gescheiden
– éénoudergezin
– kroostrijk gezin (3 kinderen en meer)
– zelfstandige met bescheiden inkomen
– chronisch zieke
– eigen handicap ; gehandicapte partner of kind
– minder valide, moeilijkheden ondervindend om zich te verplaatsen
– grote onkosten (alimentatieregeling, kredietafbetaling, hoge huur, enz.)
– loonbeslag
– oververschulding
– gepensioneerd of geprepensioneerd
– psychisch gestoord
– marginaliteit
– toxicomanie

Anderzijds zijn de opmerkingen « RVV » of « OMNIO » onnodig daar deze het toelaten om reeds de jure de derde-betalersregeling « alle verstrekkingen » toe te passen ; hetzelfde geldt voor de kinderen jonger dan 18 jaar die van dezelfde rechten genieten.

In het geval van toxicomanieën (alcoholisme, drugs, enz.) of andere omstandigheden van onterende aard, zal de tandarts natuurlijk ervan afzien om de patiënt te vragen al deze opmerkingen te valideren door zijn handtekening te zetten onder die van de zorgverstrekker.

De stempel van het tandheelkundig centrum of van de tandarts zal bovenaan links op de Permanente fiche verschijnen.

De fiche heeft er baat bij op zwaar papier afgedrukt te worden (grammage hoger dan 120g).

Download : Permanente fiche.pdf

(Belga) Bijna 820.000 burgers met een bescheiden inkomen zouden moeten kunnen genieten van het Omnio-statuut dat gezinnen met een laag inkomen recht geeft op een betere vergoeding voor medische kosten. Maar in de praktijk hebben nauwelijks 190.000 mensen of 23 procent van het potentiële aantal toegang tot Omnio, zo meldt Le Soir dinsdag.

Op een jaar tijd bedraagt het uitgespaarde bedrag door de ziekteverzekering zo ergens tussen de 30 en 40 miljoen euro, schatten de Christelijke Mutualiteiten (CM). De groene federale oppositiepartijen, Ecolo en Groen! , hebben een wetsvoorstel ingediend om automatisch het Omnio-statuut toe te kennen voor twee jaar aan huishoudens waarvan het jaarlijks bruto-inkomen lager ligt dan het wettelijk plafond.

Het kan verbazingwekkend klinken maar er bestaat geen enkele officiële definitie van de FNS, vaak ook « Individuele financiële noodsituatie » genoemd : het is dus de patiënt – en niet zijn familie, zijn werkgever of zijn regio – die betroffen is…

Het ontbreken van een officiële definitie is te verklaren door het multiform karakter van de FNS, die uit hoofde van de patiënt de onmacht weergeeft om in kontanten de erelonen van een zorgverstrekker te vereffenen, zonder een erge stoornis van zijn bestaansomstandigheden te veroorzaken. Men kan ook van financiële moeilijkheden praten, socioprofessionele moeilijkheden, enz. De definitie van de FNS is dus vooral negatief.

Het spreekt voor zich dat dit onvermogen om een zorgverstrekker te verlonen – en dus de FNS – afhangt van de hoogte van de gevraagde erelonen. Zij is tevens persoonlijk (« individuele » FNS) : de volwassen patiënt heeft geen enkele verplichting om geld te lenen, bijv bij zijn ouders, om de bankier van het RIZIV te spelen !

Tevens dient de patiënt niet zijn activa te realiseren (waardepapieren, meubels, enz.) om zijn geneesheer of tandarts te verlonen : voor zover dat hij op een normale manier zijn zaken beheert, weerspiegelt de FNS enkel een gebrek aan liquiditeiten en niet een totale middelloosheid.

De FNS is niet te verwarren met het RVV-OMNIO statuut (het is perfect mogelijk om rechthebbende te zijn van dit statuut zonder zich in een FNS te bevinden voor kleinere bedragen), noch met een staat van « armoede », die een min of meer structureel karakter vertonen : de FNS kan tijdelijk en punctueel zijn.

In de context die ons aanbelangt is de FNS puur declaratief : spontaan of niet, de patiënt uit zijn financiële moeilijkheden om de zorgverstrekker in contanten te verlonen. De patiënt hoeft niets te bewijzen en de verstrekker hoeft niets te controleren…

De FNS wordt ofwel door de patiënt geattesteerd, ofwel door de zorgverstrekker – die dan attesteert dat de patiënt hem de verklaring heeft afgelegd ; zoals men weet is de RIZIV tussenkomst identiek…

In de beoordeling van de FNS dient men nooit uit het oog te verliezen dat de betaling van geneeskundige of tandheelkundige erelonen – met uitzondering van het remgeld – enkel maar een voorfinanciering is van onkosten die definitief ten laste zijn van het RIZIV.

Indien een patiënt over 400 euro beschikt, en dat hij een huur van 400 euro moet betalen en medische kosten ten belope van 50 euro, bevindt zich deze patiënt met zekerheid in een FNS : inderdaad, indien hij het nalaat om zijn huur te betalen riskeert hij zware ongemakken te ondergaan met betrekking tot zijn woonst. Anderzijds, indien hij zijn geneesheer of tandarts niet betaalt hebben deze laatsten de mogelijkheid om terug te vallen op de derde-betalersregeling.

Tevens is de oorsprong van de geldloosheid van geen belang bij het inroepen van de FNS : de wet heeft niet als bedoeling de frivole patiënten te « bestraffen » ; geen enkele reden van de FNS hoeft vermeld te worden. Een patiënt die zijn inkomsten verliest aan kansspelen in het casino of in beursspeculaties, verliest niet het recht om de FNS in te roepen.

Bepaalde specifieke situaties werden reeds uitvoerig uiteengezet : het kind zonder geld op zak – maar wiens ouders solvabel zijn, de ondernemer die zijn portefeuille vergeten heeft, enz. verkeren ze allen in een FNS ? Volgens ons : neen, daar de moeilijkheid in deze gevallen niet financieel is maar zich centreert op de fysische aanwezigheid van gelden.

Indien men de vraagstelling wenst over te hevelen van het individuele niveau naar het algemene en zelfs naar het statistische niveau, dan kan men zich de legitieme vraag stellen : welk percentage van een gegeven cliënteel kan – buiten de RVV-OMNIO – zich in een FNS bevinden ?

In een land dat een half miljoen werklozen telt, of waar de pensioenen – en vooral die der zelfstandigen – belachelijk laag zijn, waar de fiscale en sociale druk op de arbeidsinkomsten enorm is, kan men zich afvragen of de vraagstelling niet eerder zou moeten luiden « wie kan het zich nog veroorloven om de gezondheidsuitgaven in kontanten te betalen ?« .

A fortiori, indien het medisch of tandheelkundig centrum zich in een achtergestelde wijk bevind en/of zich tot patiënten met bescheiden inkomsten richt .

Waarschijnlijk hebben de hogere kaders, de renteniers, sommige zelfstandigen (vooral indien ze niet al hun inkomsten aangeven), enz. nog « de middelen » om 200 of 300 euro aan het systeem van ziekte-en invaliditeitsverzekering voor te financieren… maar deze laatsten vertegenwoordigen maar enkelingen !

Maar het is met zekerheid eenvoudiger om een lijst samen te stellen van de – zeldene – socio-professionele kategorieên die nog in staat zijn om de honoraria in kontanten te betalen, dan een lijst van diegenen die daar niet toe in staat zijn (werklozen, éénoudergezinnen, arbeiders, studenten, kleine bedienden, kleine zelfstandigen, enz. enz.).

Het is te noteren dat het RIZIV geen enkele administratieve sanctie voorziet in het geval van een abusief gebruik van de FNS : inderdaad, de terugbetaling blijft absoluut dezelfde.

(Belga) Het Rijksinstituut voor Ziekte- en Invaliditeitsverzekering (RIZIV) heeft 5.024 huisartsen een brief gestuurd omdat ze te veel geneesmiddelen voorschrijven. Dat blijkt uit informatie van De Artsenkrant. Het RIZIV staat in voor de terugbetaling van de geneesmiddelen.

De geviseerde artsen krijgen een brief in de bus met informatie over hun voorschrijfgedrag. Ze worden verzocht om uit te leggen waarom ze in minstens één geneesmiddelenklasse bij de 10 procent grootste voorschrijvers zitten. Het gaat om ongeveer 45 procent van het totale aantal huisartsen in België. Dokter Michel Vermeylen, voorzitter van van de huisartsenafdeling binnen de Belgische Vereniging van Artsensyndicaten, kan zich vinden in het initiatief van het RIZIV. « Het probleem is niet zozeer dat de artsen te veel voorschrijven, maar dat ze nog steeds te weinig generische medicatie voorschrijven », zegt Vermeylen. « Er is geen enkele reden om de generische varianten links te laten liggen, maar daar zijn veel artsen zich nog steeds niet van bewust. » Volgens Michel Vermeylen had het RIZIV beter ineens alle huisartsen een brief gestuurd. « Het zou beter zijn om alle artsen feedback te geven over hun voorschrijfgedrag. »

(Belga) Met ingang van 1 mei zullen alle kinderen jonger dan 18 jaar van een integrale terugbetaling genieten van de kosten voor tandheelkundige verzorging, zo valt te lezen in meerdere kranten deze zaterdag.

De 15-18 jarigen voegen zich aldus bij de cohorten van de jongeren dan 12 jaar die reeds sinds 2005, en de jongeren dan 15 jaar die sinds 1 juli verleden jaar van deze maatregel genieten. Deze nieuwe uitbreiding van gratis tandheelkundige verzorging vertegenwoordigt een budget van ongeveer 1,9 miljoen euro voor 2009.