De RVV-OMNIO patiënten (wiens GK1 eindigt met het cijfer 1) en de rechthebbenden op de uitzonderingsmaatregel (uitkeringsgerechtigde werklozen, mindervaliden, enz.) hebben recht op derde-betaler voor alle verstrekkingen.

Men kan, volgens het papieren attest dat de SIS kaart vervangt, zien dat het recht op derde-betaler alle verstrekkingen er gecodeerd op vermeld staat onder punt 9. Derde betaler.

Zoals uitgelegd op de verso van dit document, beantwoordt de code 0 aan de basissituatie, terwijl de code 1 het recht op derde-betaler voor alle verstrekkingen aanduidt.

In het voorbeeld hieronder is de patiënt 110/110 en onder de code derde-betaler staat er : « 01 ».

De eindvervaldatum van het attest staat onderaan rechts (02-06-2009), terwijl de verzekerbaarheid gegarandeerd is tot en met 31.12.2009 : een dergelijk attest wordt inderdaad afgeleverd voor een periode van maximum drie maanden.

Download : Attest SIS.pdf

Vroeger gebruikte de DGEC een gespecialiseerd « huiseigen » programma om evidente inbreuken (bijv. verboden cumuls) geattesteerd door een zorgverstrekker op te sporen.

Dat programma liet de DGEC onder andere toe om mooie synoptische tabellen te maken, ten onrechte uitbetaalde bedragen te berekenen, enz. die men kon terugvinden in zijn processen-verbaal en andere synthesenota.

Maar dit nazicht door middel van informatica werd enkel uitgevoerd indien de zorgverstrekker reeds onderworpen was aan een onderzoek omwille van een andere reden (klacht, profiel, enz.) : het volstond om niet gecontroleerd te worden om te ontsnappen aan een geïnformatiseerde opsporing van inbreuken.

Heden maakt de DGEC in zijn synthesenota’s soms melding van de oorsprong* van het onderzoek – gestart in 2008 : « CENEC IP5 ».

Het zou zich hier handelen om een programma ontwikkeld (zeer discreet…) voor de gerechtelijke federale politie, meerbepaald voor de financiële onderzoeken, dat rond 2006 ter beschikking gesteld werd aan de agenten van de DGEC.

Dit computerprogramma is in staat om grote hoeveelheden gegevens te verwerken en er bepaalde uit te kiezen op basis van parameters die door de DGEC worden ingesteld.

Aldus, indien we het voorbeeld nemen van sensitieve geleidingssnelheid door opgewekte hersenpotentialen, kent de Nomenclatuur (art.20) drie verschillende codes, naargelang het aantal stimulaties (visueel, auditief of somesthetisch) :

– 477315/477326 K 75 : één van de onderzoeken

– 477330/477341 K115 : twee onderzoeken

– 477352/477363 K150 : de drie onderzoeken

Daar het – financieel – interessanter is om twee dezer onderzoeken op één datum te verrichten en het derde op een andere, dan ze alle drie ineens uit te voeren, laat CENEC IP 5 het toe om, hetgeen de DGEC noemt, « kunstmatige fractionering van de facturatie van prestaties verricht op een andere datum dan diegene die werd toegekend aan deze prestaties » op te sporen.

Eens dat de CENEC IP 5 een verdacht op kunstmatige fractionering vaststelt, zullen geneesheer-inspecteurs zorgverstrekkers, techniekers en patiënten ondervragen om de effectieve data van de onderzoeken te controleren…

De originaliteit van de CENEC IP 5 is dat hij grote hoeveelheden gegevens kan analyseren maar ook de mogelijkheid om de opzoekingen zeer fijn te parametreren : aldus, in het voorbeeld van hierboven, heeft de DGEC de « sequenties » van tien dagen bestudeerd.

Met andere woorden, telkenmale dat de CENEC IP 5 één van de drie codes tegenkomt, zal hij nakijken of de andere codes voorkomen in de daaropvolgende tien dagen ; buiten deze « sequentie » van tien dagen, is CENEP IP 5 zodanig geparametreerd dat er geen verdacht van kunstmatige fractionering bestaat.

CENEC IP 5 kan ook gebruikt worden in de opzoeking van overdreven voorschrijfgedrag of overconsumptie van technische verstrekkingen : zo hadden wij het in ons News van 12 januari 2009 « Kan de DGEC wel rekenen ? », het over een tandarts die geconfronteerd werd met een proces-verbaal dat mogelijks door een CENEC IP 5 werd geïnitieerd.

De DGEC had namelijk, voor een bepaalde periode het aantal herhaalde Nomenclatuurcodes bepaald, tijdens een jaar op dezelfde tand (gekarakteriseerd door zijn nummer)… een karwei die een mens maar al te graag aan een computer zou afstaan !
___________
* In het voorbeeld dat wij hebben kunnen bestuderen luidde de exacte tekst : « Aanleiding tot het onderzoek – CENEC IP 5 : gefractioneerde facturering van geëvoqueerde potentialen.” Het valt moeilijk te zeggen of deze woorden aan een specifieke of een « algemene » zoekopdracht beantwoorden.

Met ingang van 1 mei wordt de tandarts gratis tot achttien jaar. Tot nu toe was dat tot 15 jaar.

Vanaf 1 mei valt het remgeld voor « behoudende tandheelkundige prestaties » volledig weg voor wie jonger dan 18 is.  Tot nu toe toe gold die regeling tot de vijftiende verjaardag.

Met behoudende of conserverende tandheelkunde worden alle vullingen en zenuwbehandelingen bedoeld.

Nog vanaf 1 mei wordt het jaarlijkse mondonderzoek terugbetaald tot 60 in plaats van 57 jaar, en wordt het verwijderen van tandsteen tot de zone onder het tandvlees driejaarlijks terugbetaald aan 18- tot 40-jarigen.

(Belga) Almaar meer Belgen hebben het moeilijk om hun consumenten- of hypothecair krediet op tijd te betalen. De betalingsachterstand van alle gezinnen samen klokte eind vorige maand af op bijna 2 miljard euro, zo blijkt uit cijfers van de Nationale Bank. Dat staat te lezen in De Morgen.

Sinds de economische crisis eind september in alle hevigheid losbarstte, is er een stijging met ruim 8 procent merkbaar. Het aantal achterstallige kredieten loopt intussen op tot een half miljoen contracten. Volgens de specialisten van de Nationale Bank is het overdreven om van een dramatische stijging te spreken, maar het verband met de crisis is onmiskenbaar. De grootste betalingsmoeilijkheden komen voor bij de consumentenkredieten, zoals persoonlijke leningen en kredietkaarten. Het achterstallige consumptiekrediet kwam in maart uit op ruim 461.000 contracten, het hoogste aantal in bijna vier jaar, goed voor een recordbedrag van 1,34 miljard euro. Hoeveel wanbetalers er achter het half miljoen achterstallige leningen schuilen – een persoon kan met meerdere achterstanden kampen – is nog niet bekend. Eind 2008 kwam de teller uit op ruim 344.000 wanbetalers.

Daar waar de ambenaren van de fiscus zich behagen met het bestuderen van min of  meer publieke profielen van de belastingplichtigen op Facebook of andere blogs, blijken de inspecteurs van de DGEC volledig internet te minachten als het erop neerkomt zorgverstrekkers te controleren.

Aldus heeft een geneesheer-inspecteur van de DGEC onlangs een proces-verbaal van vaststelling opgesteld* voor niet gerealiseerde verstrekkingen ten laste van een radioloog met het motief dat deze laatste niet voldoende « zichtbaar » was !

De PVV zegt namelijk : « … deze verstrekkingen die in een privé-kader gerealiseerd zijn, buiten enige publieke of zichtbare kennelijkheid van samenwerking tussen geneesheren… »

Deze radioloog werkte in werkelijkheid in een door de Regio Brussel-Hoofdstad erkende Eenheid van mammografie waar hij reeds jaren officieel ingeschreven stond als eerste lezer in het kader van de Brumammo (screeningscentrum voor borstkankeropsporing of « mammotest »).

Een eenvoudige opzoeking via Google zou de inspecteur naar de website www.brumammo.be geleid hebben waar hij met eigen ogen het tegenovergestelde zou kunnen vaststellen van hetgeen hij geschreven heeft in zijn PVvVaststelling !

Daar hij overhaast tewerk is gegaan bij het aanstellen van de Kamer van eerste aanleg van het RIZIV bevindt de DGEC zich nu in de positie van de besproeide besproeier… bovendien heeft de radioloog bovenop zijn zichtbaarheid als erkend lezer bij Brumammo niet minder dan vijf beslissingen in zijn voordeel van de GTR ontvangen die de argumenten van de dienst weerleggen.

In zijn conclusies is de DGEC er heden toe genoopt om zijn PVvVaststelling als « thesis » te bestempelen !
___________
* genietend van de bijzondere bewijskracht in voege van art. 169 van de GVU wet…

In ons News van 6 maart 2009 maakten we melding van de problematiek der ongeletterden en meer algemeen van patiënten die niet in staat zijn om in een of andere nationale landstaal te schrijven.

De interpellatie van Mevrouw ONKELINX door de federale volksafgevaardigde Muriel GERKENS op 10 maart 2009 in de Commissie Volksgezondheid was een maat voor niets : Mevrouw ONKELINX heeft inderdaad geen enkele concrete maatregel aangekondigd die deze patiënten zou toelaten van tandverzorging te genieten (zie hieronder beknopt en integraal verslag in downloadbare versie).

Een vergadering van de Commissie Volksgezondheid van de NIC (al de nationale Unies) heeft plaatsgevonden op 17 maart 2009.

Deze Commissie stelt voor dat in dien mate dat de patiënt onbekwaam is om de tekst van het KB van 9.2.09 – BS van 23.2.09 op te stellen (personen die geen der nationale talen machtig zijn, ongeletterden, blinden, enz.), de tandarts zelf de verklaring van OIFNS mag aftekenen waarbij hij specifiek vermeldt wat de reden is van deze onbekwaamheid en de patiënt uitnodigt om zich naar de sociale dienst van zijn ziekenfonds te begeven.

Deze aanbeveling – in tegenstelling tot de brief van het KB van 9.2.09 – zou tijdelijk toegepast worden ten titel van gedoog tot het bekomen van een officiële beslissing.

Een andere vergadering is voorzien voor 22 april 2009, ten huize van het RIZIV deze keer : het gaat om de NATZ die zich zal moeten uitspreken over de huidige problematiek en eventuele suggesties zal opperen aan Mevrouw ONKELINX. Er zou sprake zijn van een versoepeling van het actueel regime…

Men kan enkel betreuren dat Mevrouw ONKELINX niet eerder gedacht heeft aan de problematiek van de personen onbekwaam om te schrijven alvorens haar KB te ondertekenen ! De lectuur van het verslag van haar interpellatie toont zelfs aan dat ze het eigenlijke probleem miskent, vermits ze spreekt over een « vertaler » terwijl het probleem zich in de redactie van de tekst berust en niet in diens inhoudelijk begrip…

Anderzijds kondigen bepaalde mutualistische verantwoordelijken reeds officieus aan dat hun Unie voorlopig zal genoegen nemen met een vermelding op het GVVH – of bij voorkeur op een geannexeerd document -, die door de patiënt enkel is ondertekend of geparafeerd (of voorzien van een kruis voor de ongeletterden) : de patiënt zou aldus niet verplicht zijn om een hele tekst « eigenhandig » op te stellen…

Hetgeen in alle geval zeker lijkt te zijn :

a) de bundels zijn niet meer toegestaan in de tandheelkunde (maar blijven het wel in de geneeskunde) ;

b) behalve – eventueel – de hierboven vermelde uitzondering betreffende de patiënten onbekwaam om te schrijven, mag de tandarts niet meer zelf de verklaring van OIFNS attesteren ;

c) wij evolueren misschien naar een eenvoudige handtekening van de patiënt eerder dan de moeizame redactie van een tekst, hetgeen ineens ook het probleem van de ongeletterden zou oplossen, enz. (zie punt b hierboven) ;

In alle geval zal een nieuw modifiërend KB nodig zijn vermits de reglementering voorrang heeft op de beslissingen van het NIC en van de NATZ : dit nieuw KB zal dan naar alle waarschijnlijkheid de praktijken regulariseren die tussentijds het voorwerp uitmaakten van een zekere « tolerantie ».

Een andere vraag zal zich wijden aan de libellering van de verklaring van OIFNS : sommige tandartsen hebben de tekst van het Staatsblad ingekort tot : « Ik ben in financiële nood » : de ziekenfondsen zijn op dit ogenblik niet in staat om te zeggen of deze afgekorte tekst – die strictu sensu geen verklaring « op erewoord » inhoudt – conform is met de reglementering, maar het is waarschijnlijk dat het aanvaard zal worden.

Welk advies kunnen we geven in deze waarachtige nevelvlek ?

Daar de nieuwe reglementering pas sinds 1 maart in voege is beschikken we op dit ogenblik niet over enige « afstand » die het zou toelaten te bepalen welke houdingen aan het gebruik ervan geweid zijn.

Voorzichtigheidshalve raden wij aan om zich aan de gepubliceerde tekst in het BS te houden.

Wat betreft de patiënten die werkelijk niet in staat zijn om in één der nationale landstalen te schrijven zal de vermelding op de OIFNS : « Onbekwaam om te schrijven wegens... » gevolgd door de motivatie en de handtekening van de patiënt (of een kruis…) – of de handtekening van de tandarts, hetgeen logisch zou zijn – naar alle waarschijnlijkheid aanvaard worden door de VI tot dat er duidelijkheid in deze zaak komt.

Elke omstandigheid die het schrijven van een tekst moeilijk maakt kan worden ingeroepen : ongeletterdheid, onbekwaamheid om Latijnse lettertekens te gebruiken, blindheid, handicap, ingegipste arm, tremor van de hand (bijv. ziekte van Parkinson), dementie (bijv. ziekte van Alzheimer), enz.

Tevens is er een RIZIV omzendbrief (VI nr.2009/115 van 24 maart 2009) die het een en ander tracht te verduidelijken met betrekking tot deze zaak : U zal deze hieronder vinden, in downloadbaar pdf formaat. Deze omzendbrief beaamt ons standpunt in alle opzicht, waaronder de minimale formule die dient vermeld te staan op de OIFNS.

Men meld ons dat er reeds (slechtgeïnformeerde) tandartsen zijn die hun bundels van GVVH zien afgewezen worden door bepaalde VI omdat ze één enkel en dan nog wel door de zorgverstrekker ondertekend borderel bevatten verklarende dat het geheel der betroffen patiënten in OIFNS* verkeert.
______________
* Een techniek die SECURIMED steeds heeft afgeraden.

Download : Analytisch verslag.pdf

———— — —-Integraal verslag.pdf

———— — —-Omzendbrief RIZIV.pdf

(Belga) Een job is geen garantie tegen armoede. Dat blijkt uit nieuwe armoedecijfers. Bijna 5 procent van de werkende Belgen leeft onder de armoedegrens, schrijven De Tijd en De Morgen. Bij de deeltijds werkenden is dat cijfer zelfs in een jaar tijd gestegen van 3,7 naar 7,6 procent, weet ook Het Laatste Nieuws.

Hoewel de cijfers op een relatief kleine steekproef slaan, maakt federaal staatssecretaris voor Armoedebestrijding Jean-Marc Delizée (PS) zich zorgen over het groeiende aantal « working poor ». Hij blijft erbij dat een job het beste wapen tegen de armoede is, maar het moet wel een kwaliteitsvolle job zijn. Vooral wie deeltijds werkt, mag zijn job minder dan ooit beschouwen als een « absolute garantie » om niet in armoede te vallen of eruit te geraken. Sommigen onder hen verdienen amper 600 euro per maand, minder dan de « armoedegrens ». Die ligt op 878 euro per maand voor een alleenstaande. In Vlaanderen is ruim 11 procent van de mensen arm, in Wallonië is dat 18 procent.