28.9.2010

The European Healthcare Fraud and Corruption Network (EHFCN) announced that their 2010 Excellence Awards will be conferred to the National Health Service Scotland (NHSS) Counter Fraud Services (CFS), and to Dr Bernard Hepp, Head of the Medical Evaluation and Inspection Department of the Belgian National Institute for Health and Disability Insurance (INAMI-RIZIV), at the Network’s Annual Conference in Brussels on 28-29 September 2010.

Paul Vincke, President of EHFCN, said:

“The Awards aim to attract interest and to stimulate best practices in counter fraud and counter corruption activities in healthcare throughout Europe. This is why the EHFCN Award Comittee has decided to grant two awards recognising the particular action or initiative of one organisation and one individual respectively.

“Since CFS was set up, the CFS team has proven to be successful in every counter fraud step. Their clever and professional use of a combination of media, intelligence and IT has led to millions of Euros saved for better patient care. Similarly, the global and integrated system against fraud implemented by Dr Bernard Hepp has contributed to the optimal use of Belgian healthcare resources. By drawing up two laws, enhancing healthcare providers accountability, modernising medical inspection, and making it operational, the fight against healthcare fraud has taken a huge step forward.”

…

The all-embracing integrated system against fraud in the Belgian Healthcare and Benefits Insurance implemented by Dr Bernard Hepp was developed according to a three pillar strategy of Information, Control and Evaluation. It was based on the facts that the continuous assessment of healthcare providers’ behaviour has a strong preventative effect and that investigations should be run by healthcare professionals and carried out in a juridical way. A unique and specific legal system of sanction procedures, attached to the INAMI-RIZIV, reinforces the new system which allows “minor” cases to be closed with a recovery, a warning and possibly a fine, and “bigger” cases to be dealt with by the Head of the Medical Evaluation and Inspection Department and two new types of specific administration courts, a Chamber of first instance and a Chamber of appeal, chaired by a magistrate.

In addition, the system focused on prevention, deterrence and detection. For example the MEID publishes an infobox to inform healthcare providers about the rules of the healthcare benefit insurance and explaining the types of grievances and sanctions. A system called “Unique Bar Code” (UCB) was set up to facilitate fraud detection in drug prescriptions.

Dr Bernard Hepp said:

“Healthcare is too important for all European citizens. Every effort has to be made to protect healthcare systems from fraud and ensure that healthcare resources are used in an optimal way and for their intended purpose, i.e. patient care.”

“As an EHFCN member I hope both EHFCN awards will entice other organisations to join forces to fight fraud and corruption throughout Europe for the ultimate well-being of every patient.”

Sinds enkele weken brengt de pers verslag uit over « drieënzestig veroordeelde tandartsen door de NCTZ voor het niet eerbiedigen van de opgelegde quota’s opgenomen in het NATZ ».

De tongen worden alsmaar losser en zo hebben wij kunnen vernemen dat onder deze drieënzestig gesanctioneerde tandartsen door de NCTZ negen niet NIC-gebonden tandartsen figureerden, die dus de quota’s niet hoefden te eerbiedigen (deze figureerden in het NATZ en niet in het KB van 9.2.2009) !

In dit heerlijk land dat België geworden is, kan een luxe tandarts meer achtergestelden verzorgen dan een sociale tandarts : het is te gek voor woorden !

Enkel vierenvijftig tandartsen hebben dus de tweede brief van het NIC ontvangen, die trouwens de NCTZ uit haar functie ontdaan heeft, waardoor deze laatste buiten spel is komen te staan : het zijn de VI die de verantwoordingen van de tandartsen zullen beoordelen.

De absolute afwezigheid van ernst die de NCTZ met zijn aanpak tentoongespreid heeft spiegelt zich ook weer in de fameuze synoptische tabel die de percentages weergeeft van RDB gebruik, zowel in totaal (quota : 75% maximum) als via OIFNS of « financiële noodsituatie » (quota : 5% maximum).

Voor twee tandartsen, John D. en Anna P. overschrijdt het percentage van OIFNS het volledige percentage aan RDB : respectievelijk 90 en 85 voor John D. en 98 en 96 voor Anna P.

Deze twee tandartsen vallen dus – volgens de NCTZ – vaker terug op de OIFNS oftewel « financiële noodsituatie » dan dat ze RBD toepassen, hetgeen natuurlijk onmogelijk is !

Het werd tijd dat deze immense janboel ophoudt.

Zoals wij hebben voorzien in ons News van 6 september 2010, heeft het NIC zonet een tweede aangetekend schrijven (sic) gericht aan drieënzestig « gesanctioneerde » tandartsen door de NCTZ.

Als gevolg van een onmiskenbaar gebrek aan informatie vanuit het veld zijn goed gekende oplichters uit het tandartsencorps – waaronder de befaamde NISOL – en eerbare sociale tandartsen die zich behoorlijk verantwoord hebben (zie hieromtrent ons News van 8 september) in de statistische val van de NCTZ terechtgekomen.

Het artikel van Ricardo GUTTIERREZ, dat verschenen is in de editie van 9 september van de krant Le Soir, illustreert goed het falen van deze schandelijke techniek, overduidelijk bestemd om de ongelofelijke passiviteit van de DGEC te behelpen…

De sociale tandarts – hij die de keuze gemaakt heeft om behoeftigen te verzorgen – heeft het fundamenteel recht om in zekerheid en eerbaarheid te mogen werken, en niet geïntimideerd of tot speelbal herleid te worden tussen een onbekwame NCTZ en een inerte DGEC : hoelang nog wenst het RIZIV zich oneer aan te doen en zich te discrediteren door deze klucht te onderschrijven ?

Hier en daar hoort men nochtans, dat deze keer de VI een beetje bedachtzamer zullen zijn… het is te hopen !

Onze redactie heeft de gelegenheid gehad om een bepaald aantal documenten te mogen onderzoeken met betrekking tot de zaak van de « dento-mut ».

Het meest interessante ervan is een soort synoptische tabel van twee pagina’s, die de namen en karakteristieken weergeeft van de drieënzestig gesanctioneerde tandartsen door de NCTZ.

Deze tabel geeft per volgorde : de naam, de voornaam en RIZIV nr. van de tandarts, de verhouding « DRB » en die van de « uitzondering », het zakencijfer (« consumptie ») en de ratio van dure verstrekkingen/vullingen 1, 2 en 3 vlakken (« verhouding hoge nomenclatuur »).

Als laatste wordt de datum van de verantwoordingen vermeld (« Datum schrijven ») : in 18 gevallen – of bijna een derde -, is deze rubriek leeg wat betekent dat de tandarts niet eens de moeite gedaan heeft om zich te verantwoorden…

De absolute recordhouder in alle categorieën is de Fransman Bernard BISSON met een toepassingspercentage RBD van… 100% en een trimestrieel zakencijfer van… 152.027,47 euro, oftewel een maandelijks inkomen van 50.675,82 euro*, remgeld en andere prestaties buiten nomenclatuur niet meegerekend !

Zijn handlangster, Pascaline MARTIN, komt ook voor op de lijst : zij heeft inmiddels zelfmoord gepleegd.

Dat een dusdanig exorbitant zakencijfer niet onmiddellijk de aandacht trekt van de dienst van controle van het RIZIV (de « DGEC ») is een typische Belgische mysterie : men zou werkelijk aan Dr Charles VRANCKX moeten vragen hoe hij zijn inertie verklaart…

Op de lijst prijkt tevens de beruchte oplichter Eric NISOL, met een persoonlijk zakencijfer van 72.306,63 euro voor de periode maart-mei 2009.

Aangaande de ratio dure verstrekkingen/vullingen 1, 2 en 3 vlakken, valt een regelrechte anomalie waar te nemen: een zekere Anna P. is erin geslaagd om een ratio van 21,6818 (sic) uit te wijzen, terwijl de mediane waarde 0,25976 bedraagt.

Anders gezegd, Anna P. attesteert eenentwintig keer meer hoek- en kroonopbouwen dan 1, 2 of 3 vlaksvullingen ; vergeleken met de mediaan, attesteert ze drieëntachtig keer vaker dure verstrekkingen !

Hiertegenover staat Luc D. die het tweede hoogste zakencijfer uitwijst – 148.031,98 euro op één trimester – maar hij heeft, merkwaardig genoeg, een microscopische ratio van 0,0680, oftewel vier keer minder dan de mediaan : heeft deze tandarts zijn fortuin vergaard met kleine vullingen of prothesen ?

Laat ons om af te ronden ook uit de doeken doen dat drie gesanctioneerde tandartsen een zeer « klein » zakencijfer uitwijzen, dat lager ligt dan dat van de mediane tandarts : respectievelijk 7.910,25, 11.780,55 en 16.200,46 euro, terwijl de mediaan vastligt op 23.617 euro op het trimester.

Waarom werden ze veroordeeld ? Wegens hun te hoge ratio : respectievelijk 0,5342, 2,0882 en 0,5364. Zowel in het eerste als het laatste geval is de overschrijding van het dubbel van de mediaan, oftewel 0,51952, miniem, en toch hebben ze elk een schorsing** van 6 maand opgelopen!

Wat werkelijk betreurenswaardig is aan deze operatie, is het schandalig amalgaam dat gemaakt werd van enerzijds, door het beroep goed gekende fraudeurs – en soms zelfs reeds veroordeelde, zoals Eric NISOL – en anderzijds, werkelijke eervol gekende sociale tandartsen.

De NCTZ lijkt over geen enkele informatie van op het veld te beschikken, maar er dient te worden opgemerkt dat het trimestrieel zakencijfer van werkelijk sociale tandartsen gekend door onze redactie de 70.000 euro niet overschrijdt, hetgeen neerkomt op een maandelijks zakencijfer van 23.000.

De meest pathetische kolom is die van de datum van de verantwoordingen (« Datum schrijven ») : de NCTZ heeft zonder enig onderscheid te maken alle tandartsen over de zelfde kam geschoren, of ze zich nu verantwoord hebben of niet…

Het PV van de vergadering vermeld trouwens geen enkele motivering, de commissie heeft genoegen genomen met het « vaststellen » van een overschrijding van de quota’s !

Er is sprake dat het NIC – en niet meer de NCTZ – in het vervolg de verantwoordingen van de betroffen tandartsen zal onderzoeken…
___________
* Op jaarbasis, inde Bernard BISSON aldus ten minste… zeshonderd duizend euro, oftewel de prijs van een prestigieuze villa in de chique Brusselse voorsteden !
** Niemand van hen heeft een schriftelijke verantwoording opgestuurd naar de NCTZ, maar dit zou sowieso niets veranderd hebben…

Op 2 september 2010 hebben alle VI zich verenigd op de zetel van Landsbond 400, in aanwezigheid van Kris VAN DE VELDE van het RIZIV, om de situatie te evalueren.

Kern van de zaak : de overtreding door het NIC van artikel 4bis van het KB van 10 oktober 1986.

De VI moeten zeer precieze procedures volgen indien ze sancties willen opleggen aan een zorgverstrekker : daar deze niet gerespecteerd zijn, werden alle brieven gedateerd op 18 augustus van het NIC geannuleerd !

Anders gezegd, de sociale tandartsen mogen net als tevoren de derdebetalersregeling blijven toepassen.

Het NIC zal waarschijnlijk een nieuwe brief versturen met nieuwe termijnen, maar naar onze mening zonder grote slaagkansen…

De intra-Belgische « communautaire spanningen » worden steeds beter voelbaar bij het RIZIV…

Nog maar enkele maanden geleden heeft Dr Ri DE RIDDER, directeur generaal van de dienst gezondheidszorg van het RIZIV tijdens de medische verkiezingen de kandidatuur van DOMUS MEDICA verworpen, een wetenschappelijke vereniging van Vlaamse huisartsen die zich voor de gelegenheid omgevormd had tot syndicaat.

Deze verwerping heeft de woede van duizende huisartsen van het Noorden van het land uitgelokt die zich niet meer konden vinden in unitaire professionele organisaties zoals de BVAS en zich bijgevolg hergroeperen bij het SVH.

Meer recent heeft het schandaal rond de abusieve intrekking van de derdebetalers regeling bij een zestigtal Waalse of Brusselse tandartsen laten zien dat de Vlaamse meerderheid van de « dento-mut » (NCTZ) haar visie op de zaken opdrong aan de Franstaligen.

Dat in Vlaanderen de armoede beperkt is tot 5% van de bevolking, afgezien van de 2 à 3% der RVV-OMNIO is best mogelijk ; doch deze cijfers kunnen niet geëxtrapoleerd worden op Wallonië en Brussel : beweren dat er maar 8% kansarmen bestaan in Bressoux of Anderlecht doet glimlachen…

De werkloosheid en vooral de immigratiestroom hebben grote concentraties aan armoede voorgebracht, zo goed dat bepaalde sociale tandartspraktijken 50% BIM-OMNIO patiënten uitwijzen, terwijl hun overig cliënteel vrijwel uit personen bestaat die onmogelijk hun tandverzorging kunnen bekostigen.

In deze zaak speelt het NIC – zonder zich ervan bewust te zijn – een (zeer) gevaarlijke rol : niet alleen zijn deze intrekkingen in strijd met de Grondwet, maar bovendien zijn ze abusief (er is helemaal geen motivering) en ingeleid in overtreding met de reglementering (art. 4bis van het KB van 10.10.86).

De sociale tandartsen op hun beurt, hebben het recht en de bevolking aan hun kant.

De ziekenfondsen maken dus geen enkele kans om deze sancties te voltrekken en brengen zich in diskrediet door het mediatieke karakter van de zaak (het recente persbericht van het NIC wakkert tenslotte enkel de polemiek aan in de media…).

Het is trouwens niet verwonderlijk dat door steeds maar in de pers over de ontwikkelingen in deze pijnlijke zaak te lezen en te horen de Walen zich naar de ziekenfondsen zullen heroriënteren die zich regionaler opstellen : dit zal waarschijnlijk gebeuren ten nadele van de LCM.

Tandarts Michel DEVRIESE speelt een al even gevaarlijk spel : door in de media constant de collega’s te hekelen die hij zonder motivering veroordeeld heeft in zijn hoedanigheid van lid van de NCTZ, gaat hij in het beste geval door voor een vazal van het VVT en in het slechtste voor antisociaal.

Hoe dan ook, men ziet dat de regionalisering van bepaalde specifieke aspecten van de sociale zekerheid zou kunnen toelaten om bijvoorbeeld de quota’s* van kansarmen aan te passen in functie van de gewestelijke realiteit.

Intussen zou deze modulatie van quota’s volgens de gewesten een financiële weerslag hebben op federaal niveau : met de Vlamingen die niet meer wensen te betalen voor de minderbedeelde Walen en Brusselaars, zal de hoogte van de quota uiteindelijk irrelevant zijn.

Men spreekt dan over « responsabilisering van gefedereerde entiteiten » : Wallonië en Brussel die meer gezondheidszorg « consumeren » per inwoner dan het beduidend dichter bevolkte Vlaanderen overstijgen het nationale gemiddelde en zouden dus, als gewesten, opgeroepen worden om hun overconsumptie te compenseren.

Een dergelijk mechanisme, dat natuurlijk onverenigbaar is met het nationaal solidariteitsprincipe, is in werkelijkheid maar een stap naar de totale splitsing van de sociale zekerheid – en dus van België..

Bijgevolg is het hoog tijd om bepaalde bevoegdheden van het RIZIV te regionaliseren, en zich behoedzaam te weerhouden van het scheppen van rampzalige drijfwerken die de trend van het « separatisme » aanwakkeren.

Men dient dus vooral te herbeschouwen en de toepassingsmodaliteiten aanpassen.

In het geval van tandverzorging, zou de intelligente benadering van het probleem eruit bestaan om de quota’s in Wallonië en Brussel op te heffen, en tegelijkertijd controlemechanismen op poten te zetten die duidelijk efficiënter zijn dan de DGEC**.

Omdat het rekken van de huidige onbekwaamheid van de DGEC – vooral van zijn Franstalige afdeling – de meest zekere manier is om tot een catastrofe te komen , zowel op budgettair als op communautair vlak…

De Franstalige inspecteur-generaal van de DGEC, Dr Charles VRANCKX, zou de consequenties moeten trekken van zijn talrijke mislukkingen.

Men ziet dus dat in het geval van van het RIZIV « regionalisering » niet noodzakelijk betekent dat een bevoegdheid aan één of ander gewest wordt overgedragen, maar veeleer de compartimentering van bepaalde beslissingnamen bij het RIZIV, van zijn talrijke commissies en andere administratieve tandwielen.
___________
* Het principe zelf van « quota’s van armen » is natuurlijk al even dwaas als anticonstitutioneel…
** De « quota’s van armen » vervat in de laatste twee NCTZ 2007-2008 en 2009-2010 dienen net erom de onbekwaamheid van de DGEC te compenseren bij haar strijd tegen fraude.