In het News van 23 oktober 2011 met de titel Leidend ambtenaar van de DGEC treedt openlijk de GVU wet met voeten, zagen we dat deze hoge ambtenaar zich enkele vrijheden veroorloofde met betrekking tot de GVU wet als het ging om buitenlanders die weinig geneigd waren om zich te verdedigen.

Maar het eindigt niet hierbij !

In deze aangelegenheid heeft de leidend ambtenaar een gepeperde administratieve boete opgelegd aan een zorgverstrekker – de Franse dokter in de tandheelkunde -, maar ook aan de Belgische BVBA waar hij werkte (en wiens zaakvoerder, op zijn beurt, Fransman was) ; laat ons goed verduidelijken dat het zich niet handelt om solidariteit, maar om een afzonderlijke, autonome boete.

Op pagina 9/11 van zijn beslissing, roept de leidend ambtenaar artikel 2 punt n) in van de GVU wet en geeft hij een ingekorte citering ervan weer

De juiste tekst is de volgende :

n) onder “zorgverlener”, de beoefenaars van de geneeskunst, (de kinesitherapeuten, de verpleegkundigen,) de paramedische medewerkers, de verplegingsrichtingen, de inrichtingen voor revalidatie en herscholing en de andere diensten en instellingen; (Worden voor de toepassing van de artikelen 73bis en 142 gelijkgesteld met zorgverleners, de natuurlijke of rechtspersonen die hen tewerkstellen die de zorgverlening organiseren of die de inning van de door de verplichte verzekering voor geneeskundige verzorging verschuldigde bedragen organiseren.) <L 1999-12-24/36, art. 55, 2°, 045; Inwerkingtreding : 10-01-2000> <L 2006-12-13/35, art. 89, 123; Inwerkingtreding : 15-05-2007>

En in de Franstalige versie :

n) par “dispensateur de soins”, les praticiens de l’art de guérir, (les kinésithérapeutes, les praticiens de l’art infirmier,) les auxiliaires paramédicaux, les établissements hospitaliers, les établissements de rééducation fonctionnelle et de réadaptation professionnelle et les autres services et institutions; (sont assimilées aux dispensateurs de soins pour l’application des articles 73bis et 142, les personnes physiques ou morales qui les emploient, qui organisent la dispensation des soins ou la perception des sommes dues par l’assurance soins de santé.) <W 1999-12-24/36, art. 55, 2°, 045; Inwerkingtreding : 10-01-2000> <W 2006-12-13/35, art. 89, 123; Inwerkingtreding : 15-05-2007>

Rekening houdende met het publiek karakter van de GVU wet zijn de termen « tewerkstellen » strikt te interpreteren en behelzen ze uitsluitend gesalarieerde werknemers.

Echter, uit het PVVerhoor BX-E09008600-17 van tandarts X (stuk 099 van het onderzoeksdossier) komt naar voor, dat deze laatste verklaard heeft « zelfstandig voor al (zijn) activiteiten » te zijn (pagina 2/6 van de getypte versie).

Dr X voert dus praktijk als titularis van een vrij beroep, met uitsluiting van elke vorm van ondergeschiktheid.

In dien mate dat de BVBA hem geen enkele onderrichting kan geven, is deze eerste niet bevoegd om in naam van Dr X te antwoorden voor fouten die hij begaan zou hebben.

Daarenboven zijn de administratieve geldboeten van strafrechtelijke aard : de beslissing van de leidend ambtenaar schendt tevens het principe van het persoonlijk karakter van de straf.

Een gunstige wind heeft ons een buitengewone beslissing van de leidend ambtenaar van de DGEC laten toekomen, uitgesproken op 16 september 2011 tegen een tandarts – meer bepaald een Franse dokter in de tandheelkunde – gedomicilieerd in Frankrijk, alsook tegen een BVBA, aan wiens hoofd een Frans onderdaan staat (referentie BRS/F/12-008).

Art. 143. § 1 van de gecoördineerde wet van 14 juli 1994 (hierna : GVU wet) bepaalt :

De Leidend ambtenaar van de Dienst voor geneeskundige evaluatie en controle, of de door hem aangewezen ambtenaar, neemt kennis van de betwistingen betreffende:

1° de inbreuken bedoeld in artikel 73bis, 1°, 2° en 3° van de wet :

a) indien binnen vijf jaar die voorafgaat aan de vaststelling van de inbreuk, de zorgverlener niet het voorwerp is geweest van een maatregel opgelegd door de Beperkte Kamers of hun Commissies van beroep, door de Controlecommissie of haar Commissie van beroep, door het Comité of de Kamers van beroep bedoeld in artikel 155, de Leidend ambtenaar en de Kamers van eerste aanleg en van beroep bedoeld in artikel 144

b) bij afwezigheid van aanwijzingen van bedrieglijke handelingen;

c) wanneer de waarde van de betwiste verstrekkingen lager is dan 25.000 EUR.

Dit zijn cumulatieve voorwaarden;

Op pagina 7/11, punt 1.4 van zijn beslissing van 16 september 2011, erkent de leidend ambtenaar dat het « algemeen totaal » van de drie tenlasteleggingen 31.550,31 euro bedraagt.

Toch verklaart zich de leidend ambtenaar op pagina 8/11 van zijn beslissing bevoegd om over een rechtsgeding te beslissen dat over meer dan 25.000,00 handelt… met het motief dat de zorgverstrekker vrijwillig een deel van het ten onrechte uitbetaald bedrag terugbetaald zou hebben, waardoor het residueel ten onrechte uitbetaald bedrag – met name 9.100,51 euro – minder zou bedragen dan 25.000,00 euro (sic).

Deze beslissing van de leidend ambtenaar schendt openlijk de GVU wet :

– de woorden « waarde van de betwiste verstrekkingen » slaan duidelijk op de bedragen van de verschillende tenlasteleggingen van de synthesenota, met dien verstande dat de wet geen enkel onderscheid maakt of het ten onrechte uitbetaalde bedrag volledig dan wel gedeeltelijk werd terugbetaald ;

– de rechtspraak van de rechtscolleges van het RIZIV heeft nooit gevarieerd : de zaken die handelden over bedragen van meer dan 25.000,00 euro werden systematisch toegewezen aan de Kamer van eerste aanleg (hierna : KEA), zie ook :

i) definitieve beslissing (niet uitgegeven) van de Nederlandstalige KEA van 20 juni 2011 (rolnummer NA-003-10 et NA-004-10) betreft Mevr. X (ten onrechte uitbetaald bedrag van 27.432,34 euro volledig terugbetaald) ;

ii) definitieve beslissing (gepubliceerd) van de Franstalige KEA van 7 april 2011 (rolnummer FA-017-08) met op pagina 3 en 4 een zeer subtiele discussie over de algemene bevoegdheid van de KEA, zelfs in geval van vrijwillige terugbetaling (een ten onrechte uitbetaald bedrag van 42.318,66 euro was terugbetaald, waardoor het residuele bedrag nul euro bedroeg…) ;

– had hij consequent willen zijn met zijn eigen beslissing betreffende zijn bevoegdheid, dan had de leidend ambtenaar boetes moeten opleggen gebaseerd op 9.100,51 euro en niet op 31.550.31 euro;

De BVBA heeft beroep aangetekend tegen deze onwettige beslissing van de leidend ambtenaar en heeft zijn annulering ab initio voorgesteld, alsook een overheveling van de zaak in eerste aanleg bij de KEA, conform de GVU wet.

Inderdaad, de beslissing van de leidend ambtenaar schaadt ernstig de rechten van de verdediging van de BVBA, en zou haar de mogelijkheid ontzeggen om beroep aan te tekenen bij het wettelijk bevoegd hoger administratief rechtscollege in dergelijke geval – de Kamer van beroep – die anders samengesteld is, zo goed dat de Raad van State heel de administratieve procedure zou annuleren.

Waarom is de leidend ambtenaar in dit geval afgeweken van het rechte pad ? Wel ja, omdat de tandarts een Fransman is, met domicilie in Frankrijk en hij geen enkele vorm van verdediging voorgelegd heeft, net als de zaakvoerder van de BVBA trouwens die ook de Franse nationaliteit heeft… dus waarom niet ?

In onze vorige News, Facebook : « een verschrikkelijke bespioneringsmachine » : (18 mei 2011) en Eindelijk dan toch een anti-spionage programma voor Mac ! (29 september 2011). hadden we het over drie bijzonder kwaadaardige spionage hulpmiddelen :

a) de « tracking cookies » (aangebracht op de webbrowser) ;

b) de « Flash cookies » of LSO (« Local shared objects »), ook wel « zombie cookies » genoemd, aangebracht op de plug-in Flash van Adobe Reader ;

c) de « Local storage objects » aangebracht op uw computer ;

De « tracking cookies » zijn cookies – dwz, kleine informatiebestanden – die een welbepaalde site toelaten te weten welke andere sites door u bezocht werden : de meest gekende is de befaamde DoubleClick » van Google. Het handelt zich om een « third party cookie », omdat hij geïnstalleerd wordt door een welbepaalde site (een commerciële site bijv.) voor rekening van een derde (Google in dit geval) : hij werkt dus op andere sites dan die welke hem geplaatst heeft.

Indien u de site van Google een enkele keer bezoekt zal zijn tracking cookie « double-click » op uw computer aangebracht worden en hiermee Google inlichten over alle andere sites die u vervolgens zal bezoeken : Google zal aldus zijn fameuze « Google analytics » kunnen installeren, met name het beheer – buiten uw medeweten om – van uw privé leven.

Indien u bijvoorbeeld – zelfs zonder een zoekopdracht via Google – een site gespecialiseerd in occasie horloges bezoekt en nadien een reisagentschap gespecialiseerd in het Verre-Oosten, is het waarschijnlijk dat u vervolgens reclame zal zien gedijen voor deze twee producten : dit is wat men noemt doelgerichte marketing !

Het gebrek aan scrupules bij Google wordt goed geïllustreerd door het feit dat deze maatschappij de intentie had om de inhoud te lezen – u leest het goed : de privé inhoud…. van de mails gestuurd via hun mailserver Gmail met de bedoeling om zijn reclame en die van de afschuwelijke Groupon te oriënteren…

Ingevolge de verontwaardiging van het publiek heeft Google gas moeten terugnemen, maar sommige auteurs, onder wie Wikipedia houden aan dat de praktijk blijft voortbestaan : « Tijdens het gebruik van webmail verschijnen doelgerichte advertenties Adsense in functie van de inhoud van de ontvangen of gestuurde berichten. Hiertoe analyseren robots de inhoud van de berichten en brengen ze in verband met de uitgevoerde zoekopdrachten op de zoekmotor van Google dankzij het gebruik van cookies. de critici van Gmail zijn van oordeel dat het zich hierbij handelt om een schending op het privéleven. De verdedigers antwoorden dat andere maatschappijen het ook zouden doen en dat anti-spam diensten van webmail op dezelfde wijze de elektronische berichten analyseren. »

De « Flash cookies » zijn nog venijniger : daar waar een internaut zijn tijd kan verdoen met het vernietigen van « tracking cookies », staat hij machteloos – in de veronderstelling dat hij kennis heeft van hun bestaan – ten opzichte van de « Flash cookies », ook « zombie cookies » genoemd omwille van hun vermogen om zich tot in het oneindige te regenereren, zolang hij zich niet beroept op een speciaal programma zoals BetterPrivacy of Cookies van Russell GRAY.

Tenslotte komen we tot de « Local storage objects » of « HTML5 Databases » die door sommige sites aangebracht worden. De « evercookies » maken ook gebruik van Databases : het zijn API JavaScript die bijzonder volhardende cookies produceren en wiens doel het is om een cliënt te identificeren, zelfs nadat deze laatste de cookies, de Flash cookies (of LSO) en andere verwijderd heeft.

Het lijkt of de privé webbrowser van Safari nog één van de betere middelen is om « evercookies » te vermijden ; Cookies, het opmerkelijke programma van Russell GRAY is er ook toe in staat.

De opeenhoping van gegevens over het privéleven van internauten bereikte eind 2008 een hoogtepunt, toen Google zijn eigen webbrowser lanceerde, Chrome. Volgens Wikipedia heeft de Duitse Veiligheidsdienst voor informatietechnieken (BSI) de verbruikers gewaarschuwd over deze webbrowser, en zijn gebruik enkel in beperkte gevallen aanbevolen : « Google Chrome is niet aanbevolen voor algemeen gebruik », heeft een woordvoerder van de federale autoriteit beaamd : « Omwille van technische veiligheid brengt de accumulatie van gegevens door een leverancier problemen met zich mee ».

Artikel 168 van de GVU wet bepaalt de sancties die toepasbaar zijn indien een zorgverstrekker niet de erelonen eerbiedigt die bepaald zijn door de Conventie waaraan hij gebonden is.

Er dient te worden opgemerkt dat dit ereloon niet altijd overeenkomt met het RIZIV tarief (bijv. specifieke vraag van de patiënt of financiële middelen die het vastgelegd plafond overschrijden wat betreft de geneesheren**).

Art. 168. Op voorstel of na advies van de Dienst voor administratieve controle stelt de Koning de administratieve sancties vast die toepasselijk zijn in geval van overtreding van de bepalingen van deze gecoördineerde wet of van haar uitvoeringsbesluiten en -verordeningen.

De Koning bepaalt tevens de nadere regelen tot toepassing van die sancties.

[V – Wet 22-8-02 – B.S. 10-9]

Onverminderd de bepalingen van artikel 52 van de wet van 14 februari 1961 voor
economische expansie, sociale vooruitgang en financieel herstel, worden administratieve
geldboetes, opgelegd aan de geneesheren en tandheelkundigen die de honoraria en de andere
bedragen niet naleven die voortvloeien uit de bepalingen van artikel 50, § 11***, en aan de
vroedvrouwen, kinesitherapeuten, verpleegkundigen, paramedische medewerkers en de beheerders
van verzorgingsinstellingen die de honoraria en prijzen niet naleven die voortvloeien uit de
bepalingen van artikel 49, § 5.

[I – Wet 22-8-02 – B.S. 10-9]

Dezelfde administratieve geldboete wordt opgelegd aan de zorgverlener die is toegetreden tot
het akkoord of de overeenkomst en die de daarin bepaalde honoraria en prijzen niet naleeft.

[I – Wet 22-8-02 – B.S. 10-9; W – Wet(div) 10-12-09 – B.S. 31-12 – ed. 3 – art. 55]

Het bedrag van de administratieve geldboete is gelijk aan driemaal het bedrag van de
overschrijding met een minimum van 125 EUR. [Aan de zorgverlener die de informatieplicht****
bedoeld in artikel 73, § 1, vierde lid en volgende leden niet naleeft wordt eveneens een
administratieve geldboete van 125 EUR opgelegd.]

De sanctie***** valt onder de bevoegdheid van de Dienst voor administratieve controle en niet van de juridische administraties van het RIZIV : deze laatste heeft inderdaad geen schade geleden (de patiënt is het slachtoffer…).

Men ziet dat behoudens dure verstrekkingen of talrijke klachten, de zorgverstrekker geen astronomische boetes riskeert, temeer dat hij zich partieel kan deconventioneren als hij van de twee walletjes wil eten.
_______________
* Men vraagt zich trouwens af hoe een geneesheer – behalve in duidelijke gevallen – kan weten dat zijn patiënt over middelen beschikt die het plafond vastgelegd door de Conventie overschrijden…
** Merkwaardig genoeg komt een dergelijke bepaling niet voor in de Conventie van de tandartsen, waarschijnlijk omdat een groot deel van de tandzorgen helemaal niet terugbetaald wordt.
*** Het handelt zich om het fameus « document van de minister » in geval van gebrek aan een Conventie.
**** het gaat om de verplichting om patiënten in te lichten inzake het geconventioneerd statuut of niet van de zorgverstrekker.
***** Men kan opmerken dat de wet een vaste vermenigvuldigingsfactor (« maal drie ») voorziet : de Dienst voor administratieve controle beschikt dus niet over de mogelijkheid om de sanctie te moduleren.